บทที่ 3
มัน
เริ่มขยายอาณาเขต
หลายต่อหลายครั้ง
ที่รู้ว่าเขาก็พอจะเป็นห่วง
แต่
.ความห่วงใย.. ที่มากับความไม่ไว้วางใจ
จึงมีถ้อยคำ ดุด่า.. ว่ากล่าว
ตำหนิ..ติเตียน
อยู่ตลอดเวลา
เพราะกลัว
กลัว และ กลัว ว่าฉันจะทำไม่ได้ ..ทำไม่ดี
ฉันเริ่มขาดความเชื่อถือในตัวเอง
เหมือนกับที่เขาขาดความเชื่อมั่นในตัวฉัน
ความเข้มงวด.. การใช้อำนาจขู่บังคับ..
ด้วยกลวิธีอันหลากหลาย..เพื่อที่จะเอาชนะ..ใจดวงเล็ก ๆ เช่น
น
ให้อยู่หมัด
ก้าวร้าว..รุนแรง ..หมางเมิน
.เย็นชา.. และ
..เงียบเชียบ..
ไม่มีการชี้แนะ..ไม่มีการสอนที่จะให้เกิดความเข้าใจ
เขาต้องการสั่งสอนฉัน..ให้ฉันเกิดสติปัญญา..ด้วยการคิดเอง
เพราะความเข้มงวด มักมากับความดุดันที่แปรเปลี่ยนเป็นคำ
ดดี ๆ ไม่ได้
เขาพูดกับฉันไม่ได้
พูดทีไร..เขาก็อดที่จะอารมณ์เสียไม่ได้..
เขาไม่อยากให้เหตุการณ์รุนแรงไปมากกว่านี้
เขาไม่พูดกับฉัน
ฉันเองก็มิกล้าอาจเอื้อนเอ่ยปาก
ท่าทีเช่นนั้น หัวใจดวงน้อย ๆ
มันหวาดหวั่นเกินที่จะบอกตัวเองให้เดินเข้าไปพูดคุย..
สายตาที่บ่งบอกถึงความโกรธ..
ฉันก็คิดด้วยประสบการณ์อันเยาว์วัยว่าเขา
เกลียดฉัน
เขา พูด ดี ๆ กับฉันไม่ได้
เขาไม่พูดกับฉัน
ปล่อยให้ฉันจมปลัก..อยู่เพียงลำพัง
อยู่กับคำพิพากษา.. ที่ต้องการให้ฉันรู้สึกผิด
ให้ผิด..ให้ผิด
ให้ผิด..ให้เจ็บ และ ให้จำ และได้ไม่ทำอีก
รุนแรงเหลือเกิน กับคำตัดสิน
รุนแรงเหลือเกิน กับความผิดในวัยเยาว์ที่ฉันคิดไม่ได้
ถ้อยคำ
รุนแรง
ซ้ำ ๆ วนเวียนอยู่ในหัวสมองเล็ก ๆ
ฉันผิด ฉันผิด และฉันผิด
.
ความห่วงใย
ที่ส่งมากับคำดุด่า
มันกีดกั้นระหว่างฉันกับความเข้าใจที่ส่งมา
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที