khwanjai

ผู้เขียน : khwanjai

อัพเดท: 22 ม.ค. 2017 06.32 น. บทความนี้มีผู้ชม: 54567 ครั้ง

จุดเริ่มต้นของความสำเร็จอยู่ที่ไหน ค้นหาคำตอบดีๆได้ที่นี่

Website เจ้าของผลงาน www.2b2train.com
Facebook: https://www.facebook.com/ebook4ookbee/
Storylog: https://storylog.co/khwanjai/book/581a5bfd9d526ab1781f27ba


ชีวิตของเธอ ยังมีอีกยาวไกล

   ได้มีโอกาสดูหนังเรื่องมหาลัยเหมืองแร่เป็นครั้งที่ 2 เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา บอกได้เลยว่าจะดูสักกี่ครั้ง ก็ได้ความคิดดีๆกลับมาทุกครั้ง 
    ชีวิตที่ใช้ในการทำงานหมืองแร่ เปรียบเสมือนการเรียนรู้ที่อยู่นอกตำรา 3 ปีที่ อาจินต์ ผู้ซึ่งถูกรีไทร์ออกจากมหาวิทยาลัย จากคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ ซึ่งเป็นพระเอกของเรื่องได้ออกมาใช้ชีวิตทำงานในเหมืองแร่ และได้สัมผัสกับชีวิตที่ไม่เคยได้เรียนรู้จากตำราที่เปิดอ่าน เช่น การสร้างมิตรภาพของผู้ร่วมงาน การเรียนรู้วิธีการทำงานที่ตำราไม่เคยสอน วิธีการทำงานของหัวหน้าที่ได้ใจลูกน้อง และการเรียนรู้รับมือกับอาการอกหัก ที่ทำให้ใครบางคนต้องยืดหยัดสู้ต่อไป
   
"นาฬิกาที่ดีที่สุด ต้องอยู่กับคนขายนาฬิกา" นายฝรั่งเคยแสดงให้เขาดูครั้งหนึ่ง เมื่อไปขอซื้อนาฬิกาที่แพงที่สุด เมื่อซื้อมาแล้วก็มอบนาฬิกานั้นให้กับคนขายนาฬิกา 

    เรื่องนี้เปรียบเสมือนกับการสอนให้รู้ว่า 'คุณค่าที่เราคู่ควรคืออะไร' หัวหน้าแบบไหนที่ควรจะเป็นที่คู่ควรของลูกน้อง และลูกน้องแบบไหนที่ควรจะเป็นที่คู่ควรของหัวหน้า 

      พายุโหมกระหน่ำ ที่มาพร้อมกับกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก ราวกับต้องการพรากร่างของใครบางคน ออกจากเหมืองแร่ เครื่องมือที่ถือเป็นอาวุธทำงานที่สำคัญของอาจินต์เสียหายหนักจนใช้การไม่ได้ คนงานทุกคนต่างอยู่หลบมุม ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอาจินต์ ที่ต้องแสดงตัวต่อนายฝรั่ง แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกไป นายฝรั่งพูดขึ้นก่อนว่า 
   " เมื่อคืนฝนตกหนักมาก การที่ทุกคนปลอดภัยกลับมาได้ก็นับว่าดีมากแล้ว" โดยนายฝรั่ง ไม่ต่อว่ากับเครื่องมือที่เสียหายแต่อย่างใด แค่คำพูดเล็กน้อยๆแค่นี้ นายฝรั่งก็สามารถซื้อใจคนงานทั้งเหมืองได้ 
 "ชีวิตของเธอ ยังมีอีีกยาวไกล" นายฝรั่งบอกกับเขา ในวันที่ทุกคนต่างต้องแยกทาจากกัน ในวันสุดท้ายที่กิจการทำเหมืองปิดตัวลงหลังที่เขาทำงานที่นี่ได้ 3 ปี

      คนไทยมักจะบอกว่า ถ้าทำอะไรไม่สำเร็จเรียกว่า 'ความล้มเหลว' แต่ฝรั่งจะเรียกมันว่า ' การเรียนรู้' ชีวิตทั้ง 3 ปีที่อาจินต์ทำงานในเหมืองแร่มันคือการเรียนรู้ การเรียนรู้ที่ช่วยสร้างทางเดินในเขาสามารถก้าวต่อไปได้อย่างมั่นคง

     แม้ว่าปลายทางของความสำเร็จดูจะเป็นสิ่งที่เลือนลาง เหมือนกับก้อนเฆฆที่อยู่อย่างกระจัดกระจายบนท้องฟ้าในยามที่พระอาทิตย์สาดแสงแรงกล้า ยากที่จะมารวมตัวกัน แต่ไม่ว่าปลายทางแห่งความสำเร็จจะมีจริงหรือไม่ มันไม่สำคัญสำหรับเขาในเวลานี้ ที่ต้องแยกทางจากผู้ที่เคยร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน มันไม่เหมือนกับจุดเริ่มต้นที่เขาเคยเดินจากมา การถูกรีไทร์ การอกหัก การไม่ได้รับการยอมรับ  ที่ครั้งนั้นเขาอาจจะคิดว่าทุกอย่าง คือความสิ้นหวังและล้มเหลว แต่ครั้งนี้เขาคิดว่ามันคือจุดเริ่มต้น ที่ทำชีวิตต้องก้าวต่อไป ดังที่นายฝรั่งพูดกับเขาตอนที่ต้องลาจากกันในวันสิ้นสุดของการทำงานที่เหมืองแร่คือ     "ชีวิตของเธอ ยังมีอีกยาวไกล" และสิ่งที่ผ่านมาในเหมืองนี้ จะเป็นประสบการณ์ที่ทำให้เขาก้าวไปอย่างมั่นคง 


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที