khwanjai

ผู้เขียน : khwanjai

อัพเดท: 10 ม.ค. 2017 22.48 น. บทความนี้มีผู้ชม: 8608 ครั้ง

เรื่องราวในห้องฉุกเฉิน


วันที่มืออ่อนแรง แต่ใจยังไม่อ่อนล้า

วันนี้อารมณ์ของฉันไม่ค่อยปกติ จากอาการเจ็บป่วยของร่างกายที่ยากเกินจะต้านทาน จากอาการของเอ็นข้อมือขวาอักเสบซึ่งถูกพันทับด้วยผ้ายืดหลายชั้นเพื่อลดความเจ็บปวดจากอาการเคลื่อนไหวของข้อมือขณะที่ใช้งาน การพันผ้ายืดจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องรักษาอาการป่วยทางกายในขณะนี้ 

        ถ้าฉันคิดว่าช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่เราทุกข์ ก็เป็นโอกาสดีที่ฉันได้มีการพิจารณาความทุกข์ที่เกิดขึ้น มีเรื่องเล่าอยู่ครั้งหนึ่งในอดีตตอนที่ในหลวงทรงพระประชวร มีไข้สูง ท่านทรงได้ใช้พระหัตถ์ทาบสีแดง พิมพ์ลงบนแผ่นภาพ หรือที่หลายคนรู้จักกันในภาพ 'มือแดง' เพื่อแสดงออกถึงอารมณ์ ความเจ็บป่วย และพิจาณาอาการที่เกิดขึ้น ซึ่งศิลปินชั้นนำของประเทศให้ความเห็นว่าเป็นภาพที่สามารถแสดงออกถึงอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

        ความเจ็บป่วยของฉันในครั้งนี้ถือเป็นความเจ็บป่วยทางกาย คือ 'มือเจ็บ' แต่ไม่ได้หมายความว่า 'ใจจะป่วยไปด้วย' การรักษาที่ดีที่สุด ณ ขณะนี้คือ รักษาใจไม่ให้ป่วยก่อน เพื่อให้ใจสามารถดูแลรักษาร่างกายที่กำลังป่วยอยู่ คงไม่มีใครดูแลเราได้ดีที่สุดเท่ากับเราดูแลรักษาตัวเอง 

       นักธุรกิจคนหนึ่ง ตลอดชีวิตทุ่มเทกับการทำงานมาตลอด วันหนึ่งเกิดอาการป่วยหนัก ก็คิดว่าไม่เป็นไร ตัวเองมีเงิน เลยซื้ออาหารและยาบำรุงทุกอย่างที่เค้าว่าดีมากิน เพื่อรักษาสภาพร่างกายให้หายป่วยโดยเร็ว และในที่สุดสิ่งที่คิดว่าดีสารพัดที่ประดังเข้าสู่ร่างกายก็ไม่เป็นผล สุดท้ายเกิดภาวะตับวาย ก็รู้สึกปลงชีวิต ไปเข้าหาพระรูปหนึ่งเพื่อขอแนวทางการรักษาทางใจไม่ให้ใจเป็นทุกข์ พระท่านนั้นได้บอกให้เขาทำตามแนวทาง 3 ขั้นตอน โดยต้องทำทีละขั้นตอน เขาไม่ปฏิเสธ พร้อมทำตามแนวทางที่พระท่านบอก เพราะคิดว่าถึงอย่างไรก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว หนทางครั้งนี้อาจเป็นหนทางเดียวที่ทำให้เขารอดได้ หนทางนั่นคือ
       1. ให้ไปนั่งที่ชายทะเลอย่างน้อยวันละ 1 ชั่วโมงทำติดต่อกันอย่างน้อย 21 วัน เพื่อซึมซับบรรยากาศที่ชายทะเลทุกๆวัน สัมผัสเสียงจากคลื่นกระทบฝั่ง สัมผัสสายลมที่มากระทบใบหน้า สัมผัสเสียงจากนกร้องบนกิ่งไม้ และสัมผัสไอเย็นจากธรรมชาติ
      2. หลังจากที่ครบ 21 วัน ให้ไปที่ชายทะเลเช่นเดิม แต่ครั้งนี้ให้ช่วยปล่อยสัตว์ที่ไม่สามารถกลับลงสู่ทะเลได้ ให้ทำทุกวันติอต่อกันอย่างน้อย 3 วัน สัตว์บางชนิดรอดชีวิตจากถูกปล่อยลงทะเลด้วยฝีมือเขา ไม่ว่าจะเป็น ปลาดาว หอย แมงกระพรุน ซึ่งถ้ามันพูดได้ มันคงบอกกลับมาว่า 'ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน' 
     3. หลังจากครบ 3 วันแล้ว ให้เขาเขียนสิ่งที่ไม่สบายใจลงบนหาดทราย และพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้น เขาได้เขียนสิ่งที่เขาไม่สบายใจ คนที่เขาไม่ชอบ คนที่ทำร้ายเขา ลงบนหาดทราย และพิจารณาดูอยู่ครู่หนึ่ง สักพักน้ำทะเลก็ขึ้นมาพัดข้อความที่เขาเขียนลงบนหาดทรายจมหายไปกับทะเล อย่างไร้วี่แวว ยังคงเหลือเพียงชายหาดที่ราบเรียบอยู่เช่นเดิม 

       และในที่สุดเขาก็คิดขึ้นมาได้ว่า 'ความทุกข์ที่มีอยู่ล้วนเป็นสิ่งที่ไม่จีรัง ขึ้นอยู่กับใจที่เราเป็น' ช่วงเวลาที่เขาอยู่บนหาดทรายได้มีโอกาสสัมผัสกับความสุขที่เกิดจากใจ ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนตลอดชีวิตอยู่กับความวุ่นวายจากการทำงาน ตอนที่ได้ปล่อยปลาได้สัมผัสกับความสุขที่เกิดจากการให้ การให้ชีวิตที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน และเมื่อมองถึงความทุกข์ที่เขามี ณ ขณะนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่จีรังยั่งยืนมันก็เหมือนกับผืนทรายทีหาบไปยามที่คลื่นพัดมา

         ฉันมองไปยังข้อที่พันผ้ายืด และคิดได้ว่าสาเหตุของทุกข์ในครั้งนี้ คือ ใจที่เป็นทุกข์  ป่วยกายก็ต้องรักษาทางกาย แต่ถ้าป่วยใจก็ต้องรักษาใจตัวเอง แต่กายที่ป่วยไม่ได้หมายความว่าใจจะป่วยตามไปด้วย หนทางที่ดีที่สุดในตอนน้ีคือ กลับไปดูแลรักษาใจตนเองก่อน

ความทุกข์ที่เกิดทางกาย ยังน้อยกว่าความทุกข์ที่เกิดทางใจ -khwanjai-


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที