รถไฟพาฉันมาลงที่สถานีใกล้บ้านตอนบ่ายแก่ๆ ฉันเดินอย่างอ้อยอิ่งเพื่อซึมซับบรรยากาศข้างทาง คุณลุงคุณป้าเริ่มพาสุนัขออกมาเดินเล่นกันบ้างแล้ว เมื่อมาถึงที่บ้านฉันก็พบว่า คุณแม่กำลังสอนพิเศษให้กับนักเรียนกลุ่มหนึ่ง หนึ่งในนั้นเป็นเด็กหญิงลูกครึ่งลาว-ญี่ปุ่นด้วยค่ะ เราเลยคุยกันอยู่พักหนึ่งก่อนที่ฉันจะปล่อยให้คุณแม่ทำงานต่อ ก่อนแยกกันคุณแม่บอกว่า
วันนี้จะทำงานถึง 6 โมงนะคะ เชิญอาบน้ำและทานขนมที่เตรียมไว้ให้ได้เลยค่ะ
ฉันเดินขึ้นมาจนถึงหน้าประตูห้องนอนก็ต้องสะดุดตากับอะไรบางอย่างที่วางไว้หน้าประตู มันคือ กระเป๋าเก็บความเย็นใบหนึ่ง บนนั้นมีกระดาษโน้ตวางอยู่ด้วย เขียนด้วยข้อความบางอย่าง อ่านดูได้ใจความว่า
ยินดีต้อนรับกลับบ้าน วันนี้จะทำงานถึง 6 โมงนะคะ เชิญอาบน้ำและทานขนมที่เตรียมไว้ให้ได้เลยค่ะ
รู้สึกคุ้นกับข้อความนี้จังเลยค่ะ เหมือนกับว่าเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน และจากวันแรกจนถึงวันสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน เพื่อเป็นการอำนวยความสะดวกให้กับฉันซึ่งมีสถานภาพเหมือนเป็นแขก จึงไม่เคยมีวันใดที่คุณแม่จะไม่แจ้งให้ทราบถึงเวลาเลิกงานของคุณแม่เลย สบายใจได้ค่ะ
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
