จันทร์เพ็ญ จันทนา

ผู้เขียน : จันทร์เพ็ญ จันทนา

อัพเดท: 10 มิ.ย. 2009 02.20 น. บทความนี้มีผู้ชม: 20111 ครั้ง

บทกวี ที่สร้างสรรค์ขึ้น จากส่วนผสมของศิลปะภาษาไทย, ฉันทลักษณ์, ความคิด และ จินตนาการ


ข้าวเกรียบว่าว


20455_khaokreabwow.jpg

หนึ่งชีวิตโอบประคองสองกระจาด
ริมฟุตบาทข้างถนนคนขวักไขว่
ตะวันกร้าวแดดกล้าสาดแสงไกล
แต่ตะวันในหัวใจ…ไม่รู้เลย

ยายขายข้าวเกรียบว่าวเฝ้าชะเง้อ
มาซื้อยายหน่อยซิเออ! หลานหลานเอ๋ย
ยายหาบคอนมาตั้งขายเหมือนอย่างเคย
อย่าเฉยเมยแค่มองกันแล้วผ่านไป

ยายไม่ว่าถ้าลองนิดถ้าชิมหน่อย
กรอบอร่อยเชียวนะจะบอกให้
ถ้ากินแล้วขี้คร้านจะติดใจ
กลับมาซื้อยายใหม่กันสักวัน

พวกขนมนมเนยแบบฝรั่ง
คงจะแพงหลายกะตังค์ใช่ไหมนั่น
เท่ากับซื้อข้าวเกรียบยายได้หลายอัน
เจ้าหลานขวัญมามะ! อย่ารอรี

ยายมาตั้งกระจาดขายจนบ่ายคล้อย
แสนละเหี่ยเพลียละห้อยอย่างเหลือที่
ขายได้ไม่กี่อันเลยวันนี้
คนกินเป็นและใจดี…ไยรี้กาย

หรือว่ากินขนมยายมันไม่โก้
ไม่น่าอวดน่าโชว์คนทั้งหลาย
ข้าวเกรียบว่าวมันโบราณมันน่าอาย
มันจึงพ่ายเสียท่า…ขนมปัง

บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที