H. Kisara

ผู้เขียน : H. Kisara

อัพเดท: 14 มี.ค. 2008 07.59 น. บทความนี้มีผู้ชม: 136771 ครั้ง

เนื่องจากเป็นบันทึกในญี่ปุ่นที่ไล่มาจากในอดีต อาจทำให้มีเนื้อหาบางส่วนไม่อัพเดตและไม่ตรงตามฤดูกาลไปบ้างค่ะ m(_ _)m


ชีวิตอัตโนมัติ ^_^;

     เด็กต่างชาติหลายคนที่มาอยู่ญี่ปุ่นเป็นปีปีแต่กลับพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ค่อยได้เลยก็เพราะหลายสาเหตุด้วยกัน... บางคนก็มัวแต่จับกลุ่มอยู่แต่กับเพื่อนคนไทยด้วยกันเลยไม่ค่อยได้คุยกับคนญี่ปุ่นเขา

 

     แต่บางคนก็มัวแต่ึคุยกับเครื่องจนไม่ได้คุยกับคน(ญี่ปุ่น)เขา... (-_-;)

 

     เรื่องของเรื่องก็คือความไฮเทคหลายๆอย่างของประเทศนี้ทำให้มีเครื่องอะไรต่อเครื่องอะไรไว้บริการมากมายให้เราบริการตัวเอง เลยไม่ต้องไปคุยหรือไปถามใครอีก สามารถใช้ชีวิตโดยไม่ต้องพบปะพูดคุยกับใครไปได้พักใหญ่ๆ

 

     เริ่มแรก ถ้าหิวน้ำก็ไปกดน้ำจากตู้ขายน้ำอัตโนมัติ ไม่มีป้ามาคอยใส่ถุงใส่น้ำแข็งให้ ไม่มีน้ำเก๊กฮวยให้ไปเปิดหยิบเองตามตู้.. (คิดถึงจัง สมัยเรียนดื่มทุกวันเลย T^T)  อยากดื่มน้ำก็ต้องไปกดเครื่องเอาเอง มีให้เลือกทั้งแบบเย็นและแบบร้อนสำหรับตอนหน้าหนาว (อยู่ในตู้เดียวกัน กรุณาดูตาม้าตาเรือก่อนจะกด) เครื่องขายน้ำอัตโนมัติเป็นเึครื่องอัตโนมัติแบบมาตรฐานและเข้าใจง่าย เหมาะจะไปฝึกซ้อมหยอดตู้สำหรับคนที่มาญี่ปุ่นใหม่ๆเป็นอย่างยิ่ง (^_^;)

 

          นอกจากนี้ก็ยังมีพวกตู้ขายบุหรี่อัตโนมัติ ตู้ขายไอติมอัตโนมัติ ตู้ขายขนมปัง ตู้ขายข้าวที่ให้เราหยอดแล้วกดได้ง่ายๆเช่นกัน ถ้าต้องการจะอัพเลเวลความยากขึ้นมานิดนึงก็ให้ไปกดตู้เครื่องดื่มแบบชง ตู้ประเภทนี้จะเป็นเครื่องดื่มที่ออกมาเป็นแก้วกระดาษ สามารถสั่งตามใจตัวเองได้ในระดับหนึ่งเช่นไม่เอาน้ำแข็ง ไม่ใส่น้ำตาล เพิ่มครีม เป็นต้น (อ่านไม่ออกหรือกดผิดก็ซวยไป.. ต้องกดไปอย่างไร้ที่ปรึกษาหรืออาจารย์แนะแนว)

 

          ตู้ขายของอัตโนมัติพวกนี้บางทีก็มีตู้แปลกๆเช่นตู้ขายคัพนู๊ดเดิ้ล ตู้ขายราเม็งกระป๋อง โอเด้งกระป๋อง อุด้งกระป๋อง ตู้ขายถุงยางอนามัย ตู้ขายหนังสือโป๊ (ที่มักจะมีอะไรมาบังเอาไว้ทำให้มองลำบากเพื่อไม่ให้เด็กๆได้เห็นตอนกลางวัน) <--- แต่ส่วนใหญ่ก็รู้กันหมด (โจ่งแจ้งขนาดนั้น)

 

     ตอนอยู่มหาวิทยาลัยก็มีตู้ของแผนกทะเบียนให้กด ใครจะเอาใบรับรอง ใบเกรด ใบอะไรก็ตามให้เอาบัตรนักเรียนไปรูด แล้วก็กดๆๆออกมา ไม่ต้องไปรอกรอกยื่นใบคำร้องกับแผนกทะเบียนหน้ายักษ์ที่หงุดหงิดเพราะเราไปเรียกตอนกำลังนั่งกินฝรั่งดองคนนั้นอีก...

 

     จะเบิกเงินจากธนาคารหรือจะอัพเดตสมุดบัญชีก็ไม่ต้องคุยกับใครเหมือนกัน ไปกดจากตู้เอทีเอ็มเอา สมุดบัญชีหมดหน้ามันยังต่อเล่มใหม่ออกมาให้อีกด้วย ก๊อปลายเซ็นเราติดมาให้เลยอีกต่างหาก (@_@;) (น่ากลัวชะมัด)

 

     จะกินข้าวโดยไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากให้ใครมาถามก็ไปตามร้านที่มีตู้ขายตั๋วอาหาร ไปถึงก็หยอดเงินแล้วก็กดเลือกเมนูที่เราชอบออกมา (โชคร้ายที่ส่วนใหญ่จะเป็นภาษาญี่ปุ่นทั้งหมด แต่ก็ยังพอมั่วๆเอาจากราคาได้) จากนั้นก็เอาตั๋วไปยื่นให้พนักงานที่เคาท์เตอร์ เดี๋ยวของที่เราสั่งจะมาเอง ไม่ต้องไปพูดกับใคร

 

     อยากช้อปปิ้ง...ก็ซื้อของทางอินเตอร์เน็ทก็ได้ ไม่มีบัตรเครดิตเหรอ? ไม่เป็นไร ไปซื้อการ์ด Prepaid ที่ร้านสะดวกซื้อ แล้วก็เอามาใช้ซื้อของจากอินเตอร์เน็ท หรือให้เค้าส่งใบเรียกเก็บเงินมาให้แล้วเราเอาไปจ่ายที่ร้านสะดวกซื้อทีหลังก็ได้ มีมากมายหลายวิํธี

 

      นอกจากนี้ เครื่องที่อยู่ในร้านสะดวกซื้อยังสามารถใช้จองตั๋วคอนเสิร์ตก็ได้ จ่ายเงินค่าออนไลน์เกมก็ได้ สั่งซื้อของก็ได้ ทำได้หลายอย่างมาก ถึงขนาดปล่อยกู้ให้ด้วย เครื่องถ่ายเอกสารในร้านสะดวกซื้อก็ให้เราทำกันเอง ก๊อปพลาดก็เสียเงินไป ไม่มีพี่ คนนั้นมาก๊อปเป็นเล่มให้เราอีกแล้ว และในเครื่องเดียวกันนี้ก็จะอัดรูปให้เราได้ด้วย เพียงเราใส่แผ่นเมมโมรี่ที่ดึงออกมาจากกล้องดิจิตอลเสียบเข้าไปแล้วก็เลือกรูปที่ต้องการจะอัดทางจอ เท่านี้ก็อัดรูปออกมาสวยถูกใจได้ทันที ไม่ต้องไปที่ร้านอัดรูปอีกต่อไป (บริการตัวเองเท่านั้น) T^T

 

     ตั๋วรถไฟก็ซื้อเอาจากเครื่องขายตั๋วอัตโนมัติตามสถานีรถไฟ ตั๋วเดินทางพิเศษบางอย่างก็สามารถซื้อจากเครื่องเหล่านี้ได้แต่ต้องใช้เวลาอ่านและความเคยชิน เครื่องแบบนี้จึงถือเป็นเครื่องสกัดดาวรุ่งนักกดตู้ทีเดียว (-_-;) (ขนาดคนญี่ปุ่นยังถามเราเลยว่ามันกดยังไงเหรออีหนู)

 

     ตู้ถ่ายสติ๊กเกอร์ก็ใ้ห้เราถ่ายเองตกแต่งเอง เดาเอาตามเซ้นส์อันน้อยนิดที่มี ส่วนใหญ่จะแช๊ะละ 2 วิ มันจะแช๊ะเร็วกว่าที่ไทยมากต้องคอยตื่นตัว เนื่องจากไม่มีพี่สาวมาคอยดีไซน์ท่าแล้วกดให้ ก็จะออกมาเป็นชู 2 นิ้วไป 8 ใน 16 แอ๊คชั่น

 

     หลงทางก็ไม่ต้องถามใคร ดูอีนาวิเกเตอร์ในรถหรือที่มือถือไปสิ อีกหน่อยคนแถวนี้อาจจะมองหน้าพวกถามทางแบบแปลกๆ หาว่าไม่ยอมช่วยเหลือตัวเอง -_-;

 

     โืทรไปติดต่อบริษัทไหนก็ไม่มีโอเปอร์เรเตอร์เสียงหวานรับ จะเป็นป้าคนเดียวกันที่บอกให้กด 1 กด2 กันไปเรื่อย... (หลงอยู่ในวังวนป้าอยู่เกือบสองนาทีกว่าจะหาแผนกที่ควรติดต่อถูก) -"-;

 

     หรืออีกหน่อย... คนเราอาจจะมองว่าคนที่ไปติดต่อทำอะไรกับคนอื่นโดยตรงเป็นพวกแปลกประหลาด และเราอาจจะกลายเป็นคนหัวช้าไม่เคยชินกับสปีดเวลาพูดกับคนจริงๆ

เพราะพูดกับเครื่องมันช้า.... และมีเวลาคิด (-_-;)

 

 


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที