มีคนญี่ปุ่นหลายคนถามว่า อาหารไทยจริงๆคืออะไร เพราะบางอย่างไปกินแล้วมันคล้ายๆอาหารจีน (@_@;)
อืมม์... อาหารไทยหลายอย่างที่ไม่ใช่อาหารไทยแท้แต่ก็เข้ามาในไทยซะนานจนไม่เหลือสภาพอาหารดั้งเดิมของชาตินั้นไปแล้วเนอะ ส่วนใหญ่ก็คงเป็นอาหารจีนนั่นล่ะ อาหารไทยแท้ๆคือพวก น้ำพริกผักต้มเหรอ?? หรือพวกผัดน้ำพริกเผา น้ำพริกอ่อง.. กะปิ?? อย่างนั้นก็สรุปได้ว่า... อาหารไทยส่วนใหญ่เผ็ดจริงอย่างที่เค้าว่า??... แกงจืด... เป็นอาหารไทยมั้ยน้า.. เพราะพอพูดถึงแกงของไทย ก็จะพูดถึงแต่แกงไก่ แกงเหลือง พะแนง มัสมั่น... -_-;
อาหารญี่ปุ่น... ก็ปะปนพอกัน... (-_-;) มีอาหารจากหลายชาติเข้ามาผสมเช่นกัน แต่ส่วนใหญ่จะแยกออกจากอาหารญี่ปุ่นได้อย่างชัดเจน
อย่างเช่นคาเรไรซ์ (ข้าวราดแกงกะหรี่) ที่จริงๆแล้ว เป็นอาหารเข้ามาจากประเทศอินเดียที่แม้จะเข้ามาญี่ปุ่นนานแล้ว แต่คนญี่ปุ่นก็แยกออกว่ามันไม่ใช่อาหารญี่ปุ่นแท้
อาหารสไตล์ญี่ปุ่นจะมีคำเรียกว่า วะโชขุ (和食) ถ้าพูดถึงอาหารวะโชขุก็ได้แก่พวกโซบะ อุด้ง อุเมะโบชิ (บ๊วย) หรือกับข้าวที่มักจะใช้วัตถุดิบจากธรรมชาติที่หาได้ในแต่ละฤดู (รวมไปถึงการตกแต่งหน้าตาของกินตามฤดูด้วย) ซึ่งเป็นสเน่ห์ของวะโชขุอย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้
ถ้าออกไปข้างนอกกับเพื่อนและลังเลเรื่องอาหารกลางวัน... มักจะถามกันกว้างๆ ว่า อยากกินสไตล์ไหน? เพราะถ้าอยากกินข้าวผัด เกี๊ยวซ่า ไม่มีขายในร้านอาหารญี่ปุ่นแน่นอน ร้านข้าวแกงกระหรี่ส่วนใหญ่ก็จะมีข้าวแกงกะหรี่อย่างเดียว(แต่อาจจะมีท็อปปิ้งหลาย อย่างให้เลือก) ร้านอาหารฝรั่งจะมีสปาร์เก็ตตี้ โดเรีย แฮมเบิร์ก และขนมปัง ร้านที่ค่อนข้างมีหลายอย่างให้เลือกก็มักจะเป็นร้าน Cafe หรือ Family Restaurant (แต่รสชาติก็จะงั้นๆ และราคาจะแพงพอสมควร)
แต่ที่ทุกร้านจะต้องมีเหมือนกันเป็นส่วนใหญ่ แสดงถึงการมาเปิดร้านที่ประเทศนี้นั่นก็คือ... การมีอาหารเซ็ทให้เลือก (ส่วนใหญ่คือมื้อกลางวัน) (^_^) จะมีอาหารจานหลัก สลัด เครื่องดื่ม และบางทีมีของหวานให้ด้วย ที่สำคัญจะมีอาหารชุดคุณหนู ซึ่งมีแถมของเล่นให้บ้างอยู่เกือบทุกร้าน (^_^) (อาหารชุดเด็กนี่เป็นผู้ใหญ่สั่งไม่ได้นะ) (-_-;) นอกจากนี้ร้านอาหารที่ญี่ปุ่นส่วนใหญ่จะมีตู้โชว์รูปร่างหน้าตาอาหารอยู่หน้าร้าน ซึ่งเป็นกุศลของชาวต่างชาติมาก (-_-;) เพราะถึงอ่านเมนูไม่ออกก็พอจะมั่วซั่วชี้ใบ้แบ๊ะ ให้พนักงานดูได้ว่าจะเอาไอ้นี่ และยังช่วยให้เราพอจะกะขนาดจานอาหารของเราได้ด้วย เพราะราเม็งบางร้านชามอย่างกับกะละมังล้างผัก (บะหมี่ประมาณ 5 ก้อน มีหมูวาง 2 ชิ้น) (-_-;)
ปัญหาที่ชาวไทยหลายคนประสบ (แต่เราไม่เป็นนะ) คือ... ทางร้านไม่ค่อยตามใจเรา (-_-;)
แม่ค้าไทยมักจะใจดีฟังรีเควสของลูกค้า (อย่างเสียไม่ได้) แต่ที่นี่มันยากที่จะไปสั่งอะไรนอกเหนือจากระบบของเค้า คนไทยบางคนก็สั่งเหมือนอยู่ที่ไทย จะไม่เอาถั่วงอก ไม่เอาหอม จะเพิ่มหมูเป็นพิเศษ ไม่ใส่ไข่ จะเอาแบบเนี้ยแต่ไม่กินเนื้อ เปลี่ยนเป็นหมูได้มั้ย?? กินไม่หมด จะให้ห่อกลับบ้าน -_-; แต่บางร้านเค้าก็ไม่ทำให้
ไม่ใช่เพราะเค้างกหรือเค้าไม่มีสมองสั่งการอะไรหรอก เค้าถือว่ามาตรฐานของที่ร้านเป็นเรื่องสำคัญ ของที่ทำออกมาต้องมาตรฐานเดียวกัน เค้าต้องคำนวณวัตถุดิบอย่างละเอียดเพื่อให้เหลือของเสียน้อยที่สุด (ลดcost) ไม่ใช่กะๆเอา ขนาดข้าวที่ตักให้เรา พนักงานยังต้องชั่งเป็นกรัมกันมาเลย และการใส่ห่อกลับบ้าน ที่บางร้านไม่ให้เพราะอาหารนั้นจะไม่อร่อยเหมือนกินที่ร้าน อาจเกิดข่าวลือไม่ดีถ้าคนอื่นไปกิน และถ้าลูกค้าถึงบ้านแล้วมันเสีย กินไปท้องเสียก็ฟ้องทางร้านอีก ซวย... (-_-;)
ใครดื้อรั้นอยากเอากลับบ้านก็ทำหน้าตาอดอยากหน่อยแล้วก็บอกเค้าไปว่าเรามาจากประเทศที่ยากจน เดี๋ยวเค้าจะเข้าใจเราเอง
แต่ที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยคือเรื่องการปรุงนี่แหล่ะ (-_-;) หันไปเห็นโต๊ะไหนมีไอ้บ้านั่งใส่ทุกอย่างบนโต๊ะลงไปในราเม็งแสนอร่อยที่เค้าภูมิใจนั่นแล้วล่ะก็..
โต๊ะนั้นคนไทยค่ะ (-_-;)
ขอให้ได้ปรุงเหอะ มีอะไรไม่รู้วางไว้ 2-3 อย่างก็ยังขอให้ได้ใส่ บางร้านเจ้าของแทบจะร้องไห้ เพราะที่ญี่ปุ่นแต่ละร้านจะดังเรื่องสูตรอาหารของตัวเอง คนจะ ดั้นด้นมาจากที่ต่างๆทั่วประเทศเมื่อได้ข่าวว่าสูตรของที่นี่อร่อย... และเค้าก็จะมากินสูตรของเค้าจริงๆ ไม่ปรุงให้เสียรสแต่อย่างใด แต่อีเด็กไทยพวกนี้... (-_-;) มาลบล้างศักดิ์ศรีเค้าไปซะหมด...
ถ้าเป็นอาหารญี่ปุ่นเลยก็จะจืดอย่างที่รู้กัน (และแพง) เพราะการทำอาหารแบบญี่ปุ่น เป็นการดึงรสชาติของวัตถุดิบนั้นออกมาโดยไม่ให้เสียรสดั้งเดิมที่มีอยู่ในธรรมชาติ คนญี่ปุ่นถึงดูดื่มด่ำกับความอร่อยนั้นได้ เค้าว่ามันเป็นศาสตร์ชั้นสูง... แต่เพราะคำว่าอร่อยของเค้านั้นไม่เหมือนของเรา ไม่ได้อร่อยที่มีรสเปรี้ยว เค็มได้ที่ แต่อร่อยตรงที่รสดั้งเดิมของวัตถุดิบนั้นถูกดึงออกมาได้อย่างถูกต้อง เช่นหน่อไม้ต้มควรจะหวานแบบธรรมชาติ ก็ต้องดึงความหวานตรงนั้นออกมาใช้ ดังนั้นคนแก่บางคนมักจะกินอาหารไทยไม่ได้ และบอกว่าเค้าไม่มั่นใจว่าคนทำต้องการดึงรสอะไรของอาหารออกมากันแน่ (^_^;) ก็เหมือนที่เราไปว่าๆเค้าว่าของเค้าจืดนั่นแหล่ะ
ฉะนั้นภาษาที่ใช้ในการบรรยายอาหารในภาษาญี่ปุ่นนั้นจึงละเอียดมากกกกกก หวาน หวานยังไง เค็มยังไง มันละเอียดอ่อน นุ่มละไมยังไง นักชิมต้องอธิบายให้ได้ ลิ้น sensitive สุดๆ (^_^;) (เป็นเราก็บอกได้คำเดียวว่าอร่อยหรือไม่อร่อย.. บรรยายไม่เป็น)
มีเรื่องเล่าตอนไปหาอะไรกินกับคุณฮายาชิที่เมืองไทย ตอนนั้นก็เข้าร้านข้างทางไปร้านนึง คุณฮายาชิถามว่า...
ร้านนี้ขายอะไรเหรอ?
อาหารตามสั่งค่ะ (แปลไปตรงตัว)
สามีอึ้งไปนิดนึง... ทำหน้างงๆ
อ้าว... แล้วปกติเค้าไม่ได้ทำให้ตามเราสั่งเหรอ? คนไทยนี่แปลกจริง
(^_^;)....
เราแปลผิดหรือพวกเราแปลกจริงกันล่ะเนี่ย??
*************************************
นิยาย เรื่องสั้น ไดอารี่ Illust --> http://hayashikisara.warabimochi.net m(_ _)m
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
