ชีวิตมัธยมปลายก้าวไกลไปกับเทคโนโลยี (ประกวด)
เด็กน้อยนั่งตาละห้อย พวกเขามองออกไปรอบตัว ห้องสมุดโรงเรียนมีฝุ่นหนาแน่นเกรอะกรัง ชั้นวางหนังสือมองแล้วแทบจะว่างเปล่า ห้องสมุดของพวกเขามีหนังสือเพียงไม่กี่เล่มเท่านั้น
เด็กนักเรียน ณ ชนบทห่างไกลมักจะขาดโอกาสในการเรียนรู้ที่ดีเสมอ เราไม่อาจทราบได้เลยว่า พวกเขารู้อะไรเกี่ยวกับโลกภายนอกบ้าง พวกเขาปราศจากความรู้ พวกเขาไม่มีแสงสว่างนำทาง พวกเขาไม่มีแม้กระทั่ง...โอกาส
อีกฟากหนึ่งของความแตกต่าง อีกโลกหนึ่งของการดำเนินชีวิต สื่อการเรียนรู้ถูกถ่ายทอดให้เห็นทางโทรทัศน์ ข้าพเจ้าได้หัวเราะสนุกสนานกับสื่อสารคดีชุดใหม่ ข้าพเจ้าโชคดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เกิดมามีชีวิตอยู่ท่ามกลางเทคโนโลยีที่ทันสมัย ข้าพเจ้าได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆที่เกิดขึ้นรอบตัว มันเหมือนนิทานไม่รู้จบ มีภาพเหตุการณ์ต่างๆมากมายวิ่งผ่านสายตาของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้ฟังเสียงซึ่งดังมาจากที่ๆไกลออกไปนับพันไมล์ ได้รู้จักกับสิ่งมีชีวิตใต้มหาสมุทร ได้มีโอกาสท่องเทียวไปทั่วทุกพื้นที่ของโลก ไปไกลถึงสุดขอบจักรวาล ประสบการณ์ต่างๆเหล่านั้นทำให้เกิดการสั่งสมความรู้ ข้าพเจ้าและเพื่อนๆชอบมัน เวลาว่างพวกเรามักจะไปดูสารคดีที่ห้องสมุดกันเสมอ เราเรียนรู้โลกกว้างด้วยการดูสารคดี แม้ในบางครั้ง.... สารคดีจะทำให้เศร้าใจก็ตาม ข้าพเจ้าร้องไห้ให้กับการระเบิดของยานโคลัมเบีย เหตุการณ์อันน่าสลด ข้าพเจ้าร่วมอาลัยไปกับมนุษยชาติ ข้าพเจ้าตระหนักว่าโลกใบใหญ่ของเราเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ โลกเต็มไปด้วยเทคโนโลยี
เทคโนโลยีมีบทบาทอย่างมากในปัจจุบัน การดำเนินชีวิตมิอาจจะขาดเทคโนโลยีได้ เพราะนอกจากปัจจัย 4 ซึ่งประกอบด้วย ยา อาหาร ที่อยู่และเครื่องนุ่งห่มแล้ว เทคโนโลยีถือเป็นปัจจัยหลักอย่างหนึ่งที่มนุษย์พึงจำเป็นต้องมี ชีวิตนักเรียนมัธยมปลาย สามารถใช้เทคโนโลยีได้หลากหลายประโยชน์ ข้าพเจ้าสามารถศึกษาค้นคว้าข้อมูลต่างๆได้จากอินเตอร์เน็ต ข้าพเจ้าใช้คอมพิวเตอร์ในการประมวลผล และหาความบันเทิงให้กับชีวิตโดยการดูหนังฟังเพลง ข้าพเจ้าใช้โทรศัพท์มือถือในการติดต่อธุระ ข้าพเจ้ารู้ประโยชน์ที่เกิดขึ้นจากเทคโนโลยีมากมาย ข้าพเจ้ารู้ว่าโรงพยาบาลมีเทคโนโลยีทางการแพทย์ในการรักษาผู้ป่วย โรงงานต่างๆใช้เทคโนโลยีอันทันสมัยในการบำบัดน้ำเสีย กำจัดกลิ่นและเขม่าควันซึ่งเป็นมลพิษทางอากาศ เทคโนโลยีทำให้การคมนาคมและการขนส่งสะดวกรวดเร็วขึ้น เทคโนโลยีช่วยเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร เทคโนโลยีทำให้มีตึกสูงระฟ้า บนฟ้ายังมีดาวเทียมคอยช่วยอำนวยความสะดวกให้แก่มนุษย์ในเรื่องต่างๆ ซึ่งก็เกิดจากการที่มีเทคโนโลยีอีกเช่นกัน เทคโนโลยีช่วยสร้างนวัตกรรมใหม่ๆออกมาไม่รู้จบ
สังเกตได้ว่าในแต่ละวัน เทคโนโลยีก้าวหน้าไปอย่างไม่หยุดยั้ง เทคโนโลยีก้าวหน้าไปอย่างไร ชีวิตนักเรียนมัธยมปลายของข้าพเจ้า ก็ก้าวไกลไปกับเทคโนโลยีอย่างนั้น แต่ข้าพเจ้าจะต้องก้าวไปอย่างระมัดระวัง เพราะเทคโนโลยีนั้นหากใช้ในทางที่ผิดแล้ว ก็ย่อมที่จะส่งผลร้ายต่อตัวเราเอง เพราะเทคโนโลยีเปรียบเสมือนดาบสองคม
สำหรับชีวิตนักเรียนมัธยมปลาย เรื่องที่ข้าพเจ้าให้ความสำคัญมากที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องเรียน ข้าพเจ้าใช้ทอคกิ้งดิกในตอนเรียนวิชาภาษาอังกฤษ มันทำให้ข้าพเจ้าแปลศัพท์ได้อย่างรวดเร็ว ข้าพเจ้าทำรายงานส่งอาจารย์ด้วยคอมพิวเตอร์ ในบางครั้ง ซึ่งนานๆทีก็ใช้คอมพิวเตอร์ในการเล่นเกม ข้าพเจ้าใช้รถมอเตอร์ไซค์ในการเดินทางไปโรงเรียนทุกเช้าเย็น ลูกฟุตบอลที่ข้าพเจ้าเตะเล่นกับเพื่อนๆก็ต้องใช้เครื่องจักรกลในการผลิต เตียงที่ข้าพเจ้านอน พัดลมที่ข้าพเจ้าเปิด รูปภาพที่ข้าพเจ้าถ่าย ละครที่ข้าพเจ้าดู น้ำเย็นที่ข้าพเจ้าดื่ม เสื้อผ้าที่ข้าพเจ้าใส่ ทุกๆสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวข้าพเจ้า ล้วนแล้วแต่ได้มาจากเทคโนโลยีทั้งสิ้น ชีวิตในแต่ละวันของข้าพเจ้าพึ่งพาเทคโนโลยีถึงเพียงนี้เชียวเหรอ
ข้าพเจ้าลองนั่งคิดใคร่ครวญดู ว่าหากชีวิตของข้าพเจ้าไม่มีเทคโนโลยี ข้าพเจ้าจะเป็นเช่นไร การดำเนินชีวิตของข้าพเจ้าจะเป็นแบบไหน ข้าพเจ้าลองจินตนาการเป็นเด็กชนบทคนหนึ่ง โลกของเขาไม่มีเทคโนโลยี เขานั่งตาละห้อย มองออกไปรอบตัวเห็นแต่ห้องสมุดที่ไม่มีหนังสือ พวกเขาขาดแคลนอุปกรณ์การเรียนต่างๆนาๆ หากข้าพเจ้าเป็นพวกเขาคงจะรู้สึกว้าเหว่และมีความกังวลมากมายต่ออนาคตภายหน้า
ในตอนนี้ การศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียมได้ถือกำเนิดขึ้น เทคโนโลยีซึ่งพัฒนาได้อย่างรวดเร็วในเวลาเพียงไม่กี่สิบปี ได้เข้ามามีบทบาทสำคัญในการขยายโอกาสทางการศึกษา ผลพลอยได้ก็คงจะตามมาในอนาคตอย่างแน่นอน ความเจริญที่กำลังจะแทรกซึมไปทุกหย่อมหญ้าชนบท ย่อมเกิดจากความรู้ของคนในท้องถิ่นที่ได้รับโอกาสทางการศึกษา ตอนนี้ เด็กน้อยซึ่งนั่งตาละห้อยในจินตนาการของข้าพเจ้า ได้มีโอกาสใช้เทคโนโลยีควบคู่ไปกับข้าพเจ้าแล้ว เราทุกคนจะใช้เทคโนโลยีไปด้วยกัน
ชีวิตมัธยมปลายของข้าพเจ้าจะเติบโตและก้าวไกลไปกับเทคโนโลยี เพื่อประโยชน์ส่วนรวมของโลกและเพื่อนมนุษย์ ข้าพเจ้าขอสัญญาต่ออุดมการณ์อันแน่วแน่ว่า ข้าพเจ้าจะใช้เทคโนโลยีโดยคำนึงถึงความถูกต้อง ข้าพเจ้าสัญญา....
นาย วุฒิพงษ์ ธรฤทธิ์ ม.6/2 โรงเรียนมัธยมพัชรกิติยาภา ๓ สุราษฎร์ธานี
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
