เปรียบเธอ
เปรียบเธอเป็นเช่นดอกไม้
บานสดใสในยามเช้า
เห็นเธอแล้วคลายบรรเทา
จากความเหงาที่สุมใจ
อยากเด็กดอกไม้ไว้กับตัว
แต่กลัวดอกไม้หายสดใส
กลัวความหอมเหือดหายไป
หากเด็กดอกไม้ไว้กับตัว
จึงเพียงมองดอกไม้ที่ปลายต้น
คอยห้ามคนเด็ดจากขั้ว
หวั่นดอกไม้จะหมองมัว
หากหล่นจากขั้วเพราะมีคน
ส.จันทร์เพ็ญเสมอ..
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
