ที่กล่าวว่า ชีวิตนี้ มีหมานำก็เพราะว่า หนูมีเรื่องของหมาตัวหนึ่ง...ซึ่งประทับใจเด็กอย่างหนูมาก....มันดำรงชีวิตและทำกิจกรรมเหมือนคนเรา เหมือนอย่างไรคงจะสงสัยกันละสิค่ะ เหมือนจริงๆค่ะ
หมาตัวนี้ชื่อ พะโล้ เป็นเพศเมีย...หรือที่รู้จักกันในนามของ ...อีพะโล้..นั่นเอง! อีพะโล้เนี่ย ตอนที่มันยังเด็กอยู่ อายุประมาณ 1 ปี มันเรียนหนังสืออยู่ที่ โรงเรียนเทศบาล ในอ.สองพี่น้องเป็นโรงเรียนสอนระดับประถมศึกษาค่ะ (ที่ว่ามันเรียนหนังสือ เพราะว่าหมาตัวนี้ ช่างเรียนรู้ค่ะ).....ต่อมาพอเรียนระดับประถมศึกษา จบหลักสูตรแล้ว...ก็ได้เดินทางมาสมัครเรียน ณ โรงเรียนบางลี่วิทยา ตอนนี้ ก็คงจะอยู่ราวๆ ม.6 เหมือนหนูอะแหละค่ะ
ตอนเช้า เคารพธงชาติ นักเรียนยืนเข้าแถว นางพะโล้เนี่ย ก็จะมายืนเข้าแถว กับเขาด้วย .... เวลาสวดมนต์ พะโล้ก็จะสวดมนต์ ด้วย พอแยกย้ายเข้าห้องเรียน...พะโล้ก็จะเดินไปตามอาคารต่างๆ (คงจะไปหาที่เรียน...) แต่พอตอนกลับบ้าน ....รู้ไหมค่ะ พะโล้ตัวนี้แหละ มันทำหน้าที่เป็นหมานำทางเลยนะค่ะ
พะโล้นำแถวนักเรียน ...พาไปขึ้นสะพานลอย....พะโล้ชอบไปนอนใต้สะพานลอยค่ะ ....(คงจะคอยดูและเฝ้ามองว่าใครไม่ข้ามสะพานลอย) เพราะฉะนั้น เด็กบางลี่ จะมีพะโล้...เป็นผู้เตือนสติเสมอว่า " หมายังข้ามสะพานลอย เราจะแพ้หมาหรือไง "
สิ่งเหล่านี้ ถึงพะโล้ จะเป็นแค่หมา......แต่การดำรงชีวิต และพฤติกรรมของพะโล้ หนูคิดว่า มันเป็นสิ่งที่หนูสามารถนำมานำเป็นแบบอย่างได้เลยละค่ะ อย่างน้อยพะโล้ ก็รักชาติ (ร้องเพลงชาติทุกวัน) อย่างน้อยพะโล้รักศาสนา ( พะโล้สวดมนต์) อย่างน้อยพะโล้ ก็รักชีวิตของตัวเอง (พะโล้ข้ามสะพานลอย) .....ชาติหน้าถ้ามีจริง ขอให้พะโล้เกิดมาเป็นคนด้วยเถิด เพี้ยง!!!!!!!!!
ตอนนี้พะโล้คลอดลูกออกมา .....ไม่รู้ว่าทางโรงเรียนจะให้พะโล้อยู่ในโรงเรียนต่อไปได้หรือเปล่า เพราะ ทางโรงเรียนไม่ให้ผู้ที่มีลูกมาเรียน น่าสงสารพะโล้จริงๆ ......ชอบชิงสุกก่อนห่าม คลอดลูกออกมาเป็นสิบๆตัว แล้วใครจะเลี้ยงเนี่ย ?
อย่างนี้ต้องเปลี่ยนคำนำหน้าชื่อ จาก อีพะโล้ เป็น นางพะโล้ 55555555555+++