น้อยองค์การนักที่จะเติบโตก้าวหน้าไปในเวลาอนาคตโดยยืนอยู่บนความสำเร็จเมื่อครั้งอดีตหรือปัจจุบัน และละเลยกับการปรับปรุงตนเองอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในด้านการจัดการศึกษาสาธารณะและการศึกษาที่จัดโดยองค์กรภาคเอกชนที่มุ่งแสวงหาผลกำไร ซึ่งมีบทบาทหลักในการหล่อหลอมและสร้างสรรค์พัฒนากำลังคนที่เป็นทุนมนุษย์ของประเทศ ความหยุดนิ่งที่จะก้าวเดินต่อไปในเส้นทางของประสิทธิภาพและประสิทธิผลของการบริหารจัดการ มิเพียงแต่ทำลายสมรรถนะขององค์การแต่ด้านเดียวเท่านั้น หากแต่ยังกัดกร่อนความมั่งคั่งของสังคมในอนาคตที่จะได้มาจากพลังของคนรุ่นใหม่อันเป็นผลผลิตจากภาคการศึกษาอีกด้วย หากย้อนกลับมา มองความสามารถในการจัดการศึกษาของบ้านเราในช่วงเวลาที่ผ่านมา ยิ่งควรค่าแก่การตั้งคำถามว่า ทุกวันนี้ เรามีหรือใช้วิธีการอย่างไรบ้าง ในการสะท้อนความเจ็บไข้ได้ป่วยหรือภาวะสุขภาพหรือสมรรถนะในการบริหารจัดการขององค์การได้บ้าง
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
