บางคนปฏิบัติมานานนับปีหลายๆปีหลายสิบปีก็ได้แต่ความนิ่งความเงียบความสงบ สงบแล้วสงบอีกแต่ก็ไม่ได้ละความทุกข์อะไรได้เลยเมื่อมีสิ่งมากระทบใจก็ยังเกิดความทุกข์ เมื่อมีสิ่งมากระทบกายก็ยังเกิดความทุกข์สิ่งที่ทำได้ก็คือทำใจให้นิ่งให้สงบลง อันนี้ก็ถือว่าเป็นธรรมขั้นแรกขั้นสมถะ ซึ่งก็ต้องทำให้ได้ทำให้เพียงพอก่อนแต่แล้ว เราก็ต้องเปลี่ยนจากสมถะเป็นวิปัสสนาให้เป็นการเปลี่ยนก็คือเปลี่ยนจากความนิ่งมาเป็นความรู้ พระพุทธเจ้าท่านแยกส่วนประกอบของเราออกเป็น 5 ส่วน คือรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เมื่อเรารู้ที่รูปกายก็รู้ว่าร่างกายกำลังทำอะไรอยู่เช่นยิ้ม พยักหน้า นั่นคือรู้รูปแล้วเราก็รู้อีกว่าเรายิ้มเดี๋ยวก็ต้องหยุดยิ้ม นั่นรูปเที่ยงมั้ยไม่เที่ยง แสดงว่ารูปไม่ใช่เรา ต่อไปเรานั่งรู้สึกเจ็บที่ก้นก็คือเวทนา นั้นมองดูความรู้สึกนี้หายไปมั้ยถ้าเราขยับนิดหน่อยก็หายไป นั่นเวทนาไม่เที่ยง แสดงว่าเวทนาไม่ใช่เรา นั่งไปมีภาพปรากฏขึ้นมาภาพที่ปรากฏเดี๋ยวก็หายไป นั่นสัญญาไม่เที่ยง แสดงว่าสัญญาไม่ใช่ของเรา เราปรุงแต่งภาพที่ปรากฏขึ้นมาเป็นภาพคนรักเก่ามีอารมณ์ขึ้นมาแล้วก็หายไป นั่น สังขารไม่เที่ยง ทุกสิ่งเป็นทุกข์ เราก็รู้เลยว่าทุกข์ไม่ใช้่เราไม่ใช่ของเรา ปฏิบัติแบบนี้จะโล่งๆไปเรื่อยๆเพราะไอ้นั้นก็ไม่เที่ยงไอ้นี่ก็ไม่ใช่ของเราทำให้เราละไปทีละเล็กละน้อยค่อยๆเบาลง กุญแจแห่งการพ้นทุกข์ได้เกิดขึ้นแล้ว นี่แหละกุญแจวิปัสสนา
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
