สภาวะรู้แบบไม่ยึดติดของผู้ปฏิบัติเป็นอย่างไรครูบาอาจารย์ท่านบอกไว้เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบัว ผมจะขออธิบายให้แจ่มแจ้งดังนี้ให้เราหยดน้ำใส่แขนของเรา เราจะรู้สึกเย็นขึ้นวาบหนึ่งขณะที่น้ำไหลผ่านแขนเราไปเราก็จะรู้สึกเย็นบริเวณที่น้ำไหลผ่านแขนเราไปวาบหนึ่งเท่านั้น ทีนี้ลองเทน้ำใส่แขนเสื้อของเรา เราจะรู้สึกถึงความเย็นก็ต่อเมื่อน้ำซึมผ่านเสื้อผ้าของเรามากระทบกับแขนของเราและความเย็นนั้นก็ยังค้างอยู่นานกว่าเพราะน้ำยังค้างอยู่ที่เสื้อผ้าของเรา ทั้งๆที่ตัวผู้รู้คือตัวเดียวกันคือแขนของเราแต่ความรู้สึกมันต่างกัน อย่างนึงรู้สึกทันทีละได้ทันที อีกอย่างรู้สึกช้ากว่าและละได้ช้ากว่า นี่คือลักษณะของผู้ปฏิบัติธรรมที่บอกว่าว่างนั้นคือว่างพร้อมรู้ เหมือนแขนที่ไม่มีเสื้อผ้าปกคลุม อะไรมาสัมผัสก็รู้ได้ทันทีตามความเป็นจริงเหมือนน้ำกลิ้งบนใบบัว
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
