3วันดี 4วันไข้ Ì
เมื่อพูดถึงไอ้ริดแล้วไม่พูดถึงคุณชายลักษณ์ซะ ไม่ได้เพราะสองคนนี้เป็นเพื่อนซี้กัน จนเป็นแบบที่ว่าใครทำอะไรพลาดไปอีกคนสามารถนำมาขยายเล่าต่อให้เพื่อนคนอื่น ต่อกันอย่างไม่มีตกหล่นแต่ไอ้ริดดูจะเสียเปรียบอยู่ที่ว่าเวลามันเล่ามันมัก จะต้องมีตกหล่นแน่ เพราะการจดจำรายละเอียดปลีกย่อยนั้นลักษณ์มีความเป็นเลิศเรียกได้ว่าเขาเกิดมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ เช่นเวลาที่ตลาดเอาเป็นว่าถ้าเขาอยู่ตั้งแต่เริ่มเหตุการณ์เขาสามารถเล่าท่าทาง เรียงลำดับการพูด ได้อย่างถูกต้อง ราวกับว่าคนที่ฟังอยู่ได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยก็ไม่ปานคำพูดที่ว่า
สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น คงจะใช้กับเขาคนนี้ไม่ได้เพราะถ้ามันได้เล่ามาแล้วไม่ต้องไปเห็นด้วยตาถึง10 ตาก็ได้
ไม่ว่าคนๆ นั้นจะใส่เสื้อสีอะไรยี่ห้ออะไร ราคาเท่าไร เขาหายใจกันกี่เฮือกต่อวินาที มันบอกเล่าได้หม๊ด.....
พูดง่ายๆ มันความจำดีจึงเป็นที่ไว้วางใจของเพื่อนๆในชั้นปี ที่จะฝากผีฝากไข้ในการถามเรื่องเกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่นจากเขา อะหนึ่งคือว่าไอ้นี่มันเรียนภาษาญี่ปุ่นมาตั้งแต่มอปลาย แล้วด้วยดังนั้นในเมื่อผมไม่รู้ว่าศัพท์ซักตัวขึ้นมา มันก็เป็นสิ่งจำเป็นที่ผมก็ต้องถาม
เขานี่แหละ จะได้ประหยัดเวลาหา..อิอิ
วี เฮ้ยลักษณ์ ตัวอักษรตัวนี้อ่านว่าอะไรหว่า
ลักษณ์ เออ...เดี๋ยวนะนั่งนึกไปเป็นนาที..นาที
วี เฮ้ยได้ยังว่ะคิดออกยัง
ลักษณ์ เดี๋ยวๆนึกอยู่กูว่าน่า...มันต้องตัวนี้เอ๊...หรือว่าตัวนี้หว่า
วี .... - -
ลักษณ์ เฮ้ย...มึงไปเอา Dic. มาช่วยกันดูดิ
วี ....
ลักษณ์ นั้นกูว่าแล้วมันต้องตัวนี้
วี เออ.. ( ใช่เลยกูก็ว่ามันต้องเป็นตัวนี้....กูว่านะกูไปเปิดหาเอาคนเดียวดีกว่าไม่ต้องเสียเวลาวะไอ้คุณลักษณ์เอย)
ทำให้ผมได้รู้ว่ามันจำดีเฉพาะเรื่องบางเรื่อง
นอกจากความจำที่ยอดเยี่ยมในบางเรื่องบางครั้งของเขาแล้ว เขายังมีคำพูดคมคายเหลือคะนา นับดูได้จากประโยคที่แต่งในคาบเรียนภาษาญี่ปุ่นแม้ว่าเขาจะสนิทกับไอ้ริดมัน แต่มิมีคำหรืออะไรที่เกี่ยวกับจังหวัดลำพูนเลยเวลาที่เขาแต่งประโยคออกมา
ภูมิต้านทานความบ้าและรักบ้านเกิดอันเกินสมควรมีมากเชื้อบ้าของ
ไอ้ริดเลยทำอะไรเขาไม่ได้ และไอ้ประโยคที่เขากล่าวนั้นก็คือ
หากโลกนี้ปราศจากซึ่งความรัก มนุษย์ก็คงเหมือนซากศพที่ปราศจากชีวิต อารมณ์ ความรู้สึก จิตใจ และถ้าหากเป็นอย่างนั้นตัวฉันคงจะอยู่ในโลกนี้ต่อไปไม่ได้
แหวะจะอ้วกเอาตายกันทั้งห้องไม่ใช่ผมคนเดียวที่มีอาการครับทั้งห้องโฮร้องด้วยเสียง ชอบใจหรือเปล่าก็ไม่รู้แต่ที่รู้ในฐานะที่เป็นผู้ชายในชั้นปีคนหนึ่งบอกได้เลยว่า คิดได้ไง เลี่ยนชะมัด แต่ที่แปลกพวกผู้หญิงในชั้นปีได้ฟังก็รู้สึกเคลิบเคลิ้มไปตามๆกัน บวกอาการชวนฝันเข้าไปอีก รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆ เลย
เป็นไงลักษณ์นี่เจ้าคารมคมคายดีไหมละยังไม่หมดยังมีอีกในเรื่องจินตนาการอันกว้างไกลคุณไม่ต้องเสียใจเลยถ้าได้เป็นเพื่อนกับเขาคนนี้เพราะเมื่อคุณได้เป็นเพื่อนกับเขาแล้วคุณจะหน้าเหมือนดาราขึ้นมาทันทีใครละจะไม่ชอบ ทำให้เป็นคนที่มีคนรู้จักมักจี่กับเขามากมายจนถึงว่ามากเกินไปด้วยซ้ำ จนผมอดรนทนไม่ไหวอยากรู้ว่าทำมาย.. ทำไมมันถึงรู้จักคนเยอะ เพราะผมมีโอกาสได้ไปเที่ยวกับเขาอยู่บ่อยๆ การที่จะเจอกับคนรู้จักโยที่ไม่คาดฝันนั้นเป็นเรื่องธรรมดาแต่ว่าไอ้ลักษณ์นี่ไปที่ไรเจอทุกทีเลย แล้วดันบ่อยอีกผมก็เลยต้องถามอย่างจริงจังและต้องใจแบบสุดๆ ว่า
ลักษณ์มึงรู้จักคนเยอะดีนะ
ลักษณ์ เปล่าหรอก บางคนกูก็ไม่รู้จัก
วี เอ้าเฮ้ย แล้วมึงทักตอบเขาไปทำไมว่ะ
ลักษณ์ สงสัยเป็นคนรู้จักพี่กูวะ ( อธิบายง่ายๆ คือมันมีคู่แฝด )
วี งั้นมึงก็มั่วนิ่ม อะดิ
ลักษณ์ โอยไม่เป็นไรหรอก บางทีเขาก็ให้ของมา ได้ของฟรีบ่อยๆ ก็เพราะอย่างนี้แหละ
[ แล้วตอนที่เข้าปีหนึ่งใหม่ๆ มาพูดบอกกับกูว่าเคยเจอกูตอนมอปลายที่โรงเรียน( จักรคำคณาทรลำพูน) นี่มันจริงอะเป่าว่ะ ]
ผมไม่ได้บอกว่าลักษณ์นี่มันเชื่อไม่ได้หรอกแต่ว่าโปรดใช้วิจารณญาณในการเชื่อน่าจะดีกว่าแต่ไม่ต้องให้ผู้ปกครองพิจารณาก็ได้เดียวมันจะวุ่นวายไปกันใหญ่
แต่จะว่าไปดูๆไปแล้วเขามีอะไรดีๆเยอะนะแต่ว่าคนเราไม่มีใคร หรืออะไรที่จะดีเลิศ Perfect หรอก...เขามีปัญหาทางด้านสุขภาพร่างกายที่ไม่ค่อยแข็งแรงดั่งคนที่ว่า 3 วันดี 4 วันไข้ หลักฐานที่ยืนยันได้แน่นอนว่าเป็นอย่างนั้นก็คือ
ประโยคที่ว่า โฮย....ไอ้ ( ลักษณ์ ) เนี่ย อาทิตย์หนึ่งมีเจ็ดวัน มันไม่สบายสัก 3 วันวันละโรค ( ประโยคที่ว่านี่ได้มาจากใครก็น่าจะรู้นะครับเวลาพูดสำเนียงติดพะเยานิดๆ)
ผมเพิ่งมาเห็นกับตาว่าเป็นเรื่องจริงก็ไอ้ตอนที่ได้เห็นกระเป๋ายาที่พกติดตัวไปตลอดการเดินทางที่ต้องไปค้างอ้างแรมที่อื่น เป็นเวลานาน กระเป๋านี่คนทั้งค่ายไม่สบายก็ไม่ต้องกลัวครับแถมแก้ได้สารพัดโรคเลยยิ่งกว่า กระเป๋าวิเศษของโดเรมอนอีก ผมไม่เคยใช้บริการเลยไม่ได้ไม่กล้านะแต่ เกรงใจ + เกรงกลัว ในเรื่องการพกยาแบบไม่เกรงใจใคร
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ ลักษณ์จำเป็นต้องเข้าโรงพยาบาล ( ส่วนมากเวลามันเป็นอะไรก็จะใช้ในกระเป๋ายานั้นแล) ไปอยู่ได้ 2 - 3 วันผมก็ได้มีโอกาสไปเยี่ยมเขาดูอาการดีขึ้นมากแล้ววันที่ไปเยี่ยมนี้ก็ไม่มีอะไรมาก พรุ่งนี้ก็ออกโรงพยาบาลแล้ว......แต่มันมีนี้ซิ มันดันมาบอกกับเราว่านางพยาบาลที่นี่ มีอยู่คนหนึ่งน่ารักมาก แล้วเธอมักจะมาช่วงเย็นกว่าที่ผมมาเยี่ยมลักษณ์มันแต่ผมมารู้อีกทีตอนที่ลักษณ์มันใกล้จะออกโรงพยาบาลคือในวันพรุ่งนี้แล้ว เลยคิดว่าเดี๋ยวกลับไปทำงานก่อนแล้วมาอีกทีแต่ดันหลับไปซะได้..
หลังจากที่ลักษณ์ออกจากโรงพยาบาลไม่นานผมก็ไปฝากท้องกับมื้ออาหารตอนเย็นที่บ้านลักษณ์มันวันนี้มีขนมจีนเป็นมื้อเย็น กินกันไปดูทีวีกันไปซักพัก พ่อลักษณ์เกิดปวดเอวขึ้นมา...
ก็มองกันจับบ้างดูบ้างนวดบ้างก็ไม่หาย ไอ้ความคิดชั่วร้ายก็เกิดขึ้นมาจนได้ภายในใจและในหัวผม ไปโรงพยาบาลซิ...ไปตรวจกับหมอดีกว่านะ ( อันนี้..แช่งหรือหวังดีกันแน่นี่ ) สุดท้ายและท้ายสุดก็ไม่ได้ไป ( เห้อ...เซงเลย ) เช้ามาด้วยความสำนึกผิดเลยไปเล่าให้ลักษณ์ฟังลักษณ์ตอบกลับมาว่าไงรู้ไหมครับ
ไอ้เลว...แช่งพ่อกู เฮ้ยกูเปล่านะเป็นห่วงไง...เป็นห่วง ลักษณ์ก็ทำสีหน้าสำนึกผิดขึ้นมาทันที ( โดยที่ในใจผมคิดและอยากจะพูดว่า รอดแล้วกู )
ช่วงนั้นถ้าลักษณ์บ่นขึ้นมาว่าเป็นอะไรก็ตาม เมื่อมาปรึกษาผมละก็ไม่ต้องสงสัยเลยครับผมจะเชียร์ให้มันเข้าไปตรวจที่ โรงพยาบาลอย่างเต็มเหนี่ยวอย่างเงียบๆ ภายในใจ แล้วพูดแบบเป็นห่วงมันว่า เฮ้ยมึงไปโรงพยาบาลเลยไป นี่กูเป็นห่วงมึงนะ เออกูรู้แต่ เฮ้ยกูจามแค่ทีเดียวเองไล่กูไปโรงพยาบาลไอ้สาด...แช่งกูไงวะมึงนะ เฮ้ย !...กูเป็นห่วงมึงจริงๆนะ ( ซะเมื่อไหร่ละ) มันก็แปลกนะครับเชียร์ในใจ ( แช่ง)ให้มันเข้าโรงพยาบาลแทบตายกลับแข็งแรงดีกว่าเสียเดิมอีก แต่ทีตอนบอกว่า เฮ้ย..มึงไม่เป็นอะไรมากหรอก ดันเข้าโรงพยาบาลซะได้นี่...... เหอ............ไม่เข้าใจมันเลย...
อโรปรมาราภา - - - ความไม่มีโรคเป็นภาพอันประเสริฐจริงไหมเพื่อนเอย
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
