เมตตา

ผู้เขียน : เมตตา

อัพเดท: 25 ม.ค. 2007 07.38 น. บทความนี้มีผู้ชม: 27401 ครั้ง

เมื่อนักวิทยาศาสตร์อยากจะย้อนเวลากลับไปช่วยผู้มีพระคุณ เขาจะทำได้อย่างไร


การเดินทาง

              หลังจากทำการติดตั้งเครื่องสร้างพลังงานทวีผลเข้ากับยานเวลาเรียบร้อยแล้ว  ผมเดินสำรวจรอบตัวยานด้วยความชื่นชมอีกครั้งอย่างชื่นชม   และเปิดฝาครอบยาน  ปีนเข้าไปนั่งในยานทำความเข้าใจและทบทวนหน้าที่การทำงานของปุ่มต่าง ๆ บนหน้าปัดของแผงควบคุมจนขึ้นใจ  เริ่มสตาร์ทเครื่องเพื่อกระตุ้นการทำงานของยานเวลา  กำหนดเวลาย้อนหลังไป 11 ปี  ซึ่งเป็นช่วงที่ผมพักอยู่กับดร.วินที่อเมริกา  สแกนภาพบ้านของดร.วินหลังที่ผมเคยอยู่เข้าเครื่องคอมพิวเตอร์ควบคุมยาน  สนามพลังงานของยานเวลาเริ่มสร้างอุโมงค์เวลาก่อกวนการไหลของเวลาโดยรอบ ภาพรอบ ๆ ตัวยานเริ่มบิดเบี้ยว ผมรู้สึกได้ถึงแรงดูดอย่างแรงที่ดึงตัวผมและยานเวลาเข้าไปในโพรงสีดำ  และกลับมีแสงสว่างบาดตาเข้ามาปะทะ เมื่อผมลืมตาก็พบว่า สิ่งแวดล้อมรอบยานเวลาเปลี่ยนไป ที่นี้คงเป็นสนามหญ้าลังบ้านของดร.วิน  บรรยากาศรอบ ๆ ตัวบ้านค่อนข้างมืด เนื่องจากเป็นเวลาหัวค่ำ  ผมออกมาจากยานเวลาแล้วหักกิ่งไม้ขนาดใหญ่วางคลุมยานไว้  ผมรีบเดินตรงไปที่ตัวบ้าน มองเข้าไปที่หน้าต่าง  ไม่พบว่ามีใครอยู่ในบ้านชั้นล่าง  จึงรีบขึ้นไปชั้นบน  ตรงไปที่ห้องทำงานของดร.วิน เคาะประตูห้องทำงานของท่าน เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตให้เข้าไป  จึงเปิดประตูเข้าไป

                “ดร. ครับ” ผมเรียกท่านเพื่อให้ท่านเงยหน้าขึ้นมาจากงานที่กองอยู่ตรงหน้า  ท่านจ้องมองหน้าผมอยู่นาน 

                “วัฒน์ หรือ  มีอะไรจะคุยด้วยหรือเปล่า”

                “ครับ นั่นอะไรครับ” 

                “โครงการใหม่ของผม  คุณเคยคิดจะเดินทางย้อนเวลากลับไปอดีตไหม” ดร.วินถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม 

                “ไม่ครับ  ผมไม่อยากย้อนกลับไปเจออดีตที่ขมขื่น”  ผมจำได้ว่ามันเป็นคำตอบที่ผมเคยตอบมาตั้งแต่ 11 ปีที่แล้ว

                “ถ้าเรื่องไหนเป็นเรื่องดี  วัฒน์ก็ควรจะเก็บไว้ในความทรงจำ และนึกถึงมันอย่างมีความสุข  แต่ถ้าเรื่องไหนเป็นเรื่องไม่ดี  ก็ควรจะเก็บมันไว้เป็นบทเรียน  อดีตไม่ได้เป็นสิ่งเลวร้าย  วัฒน์คิดถึงแต่เรื่องพ่อ  ถึงเกลียดอดีต  ใช่ไหม” ท่านลุกขึ้นมาตบบ่าผมเบา ๆ

                “ถ้างั้น ให้ผมเรียกท่านว่าพ่อได้ไหมครับ” ผมพูดในสิ่งที่ผมคิดในใจมาตลอดเวลาที่อยู่กับท่าน

                “ได้สิ ไอ้ลูกชาย” ท่านอ้าแขนกอดผม และลูบศรีษะผมเบา ๆ

                “ผมขอดูโครงการใหม่ของท่านได้ไหมครับ”

                “มันเป็นโครงการยานเวลา เดินทางย้อนไปสู่อดีต กำลังเริ่มร่างโครงการอยู่”  ท่านยื่นกระดาษแบบร่างของยานมาให้ดู ผมเคยขอดูแบบร่างนี้มาแล้ว  แต่ตอนนั้นผมคิดว่ามันเป็นเรื่องเหลือเชื่อ

                “น่าสนใจมากครับ  แล้วคุณพ่อจะใช้พลังงานประเภทไหนกับยานเวลาครับ” ผมถามเข้าประเด็นทันที

                “คงต้องใช้พลังงานนิวเคลียร์”

                “มันเป็นพลังงานที่อันตรายมานะครับ ควรจะใช้พลังงานประเภทอื่นดีกว่า  กรุณาตามผมมา ผมมีอะไรให้คุณพ่อดู” ผมเดินนำดร.วินมาสนามหญ้าหลังบ้าน  เอากิ่งไม้ใหญ่ที่คลุมยานออก  ท่านตื่นตะลึงเมื่อเห็นยานที่มีลักษณะเหมือนแบบร่างของท่าน

                “ลูกได้มาจากไหน  มีคนทำโครงการวิจัยนี้เสร็จแล้วหรือ”

                “คุณพ่อฟังให้ดีนะครับ  และขอให้เชื่อในสิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อไปนี้ว่าเป็นความจริง” ผมต้องรีบอธิบาย เพราะมีเวลาไม่มากนัก

                “ยานเวลานี้ คุณพ่อเป็นคนสร้างเองในอนาคต และผมใช้ยานเวลานี้เดินทางย้อนเวลากลับมาเพื่อเตือนคุณพ่อไม่ให้ใช้พลังงานนิวเคลียร์ เพราะมันจะทำให้คุณพ่อเป็นมะเร็งในอนาคต   ตอนนี้ตัวของคุณพ่อในอนาคตกำลังจะตายเพราะเนื้อร้ายในสมอง” ผมตั้งในเน้นทุกคำอย่างช้า ๆ และชัดเจน

                “แล้วพ่อจะใช้พลังงานอะไรที่เหมาะสมกว่านี้”

                ผมเปิดฝาครอบยานด้านหลัง  ชี้ไปที่เครื่องสร้างพลังงานทวีผล และเริ่มอธิบายหลักการทำงานของมันอย่างคร่าว ๆ

                “เป็นความคิดที่ดีมาก  มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ของลูกในอนาคตใช่ไหม”  ท่านยิ้มด้วยความภาคภูมิใจในตัวผม

                “ใช้แล้วครับ ผมต้องเดินทางกลับแล้วครับ ภาระกิจของผมเสร็จสมบูรณ์แล้ว”   ผมกล่าวลา พร้อมกับปีนขึ้นไปนั่งในยายเวลา

                “ขอบใจมากนะ ที่มาเตือนพ่อ” ดร.วินเข้ามาปิดฝาครอบยานให้  แล้วถอยห่างออกไปเพื่อดูการเดินทางกลับของยานเวลา

                ผมเริ่มสตราท์เครื่อง  ตั้งเวลาและสถานที่กลับไปที่เดิม  บรรยากาศโดยรอบเริ่มสั่นไหว  ภาพต่าง ๆ เริ่มบิดเบี้ยว ยานเวลาถูกดูดเข้าไปในโพรงสีดำที่มืดมิดแล้วแสงสว่างสีขาวจ้าก็เข้ามาปะทะตาอีกครั้ง  ผมค่อย ๆ ลืมตา ภาพตรงหน้าที่เห็น คือ ห้องแล็ปของดร.วิน  ท่านเข้ามาเปิดฝาครอบยานให้ และช่วยดึงผมออกไปจากยาน

                “ผลการทดลองยานเวลาครั้งที่ 3 เป็นไปได้ด้วยดี  ใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมง รู้สึกมึนหัวบ้างไหม  ไปพักผ่อนก่อนนะ  จะได้รู้สึกดีขึ้น” ดร.วิน เตือน และดึงผมออกไปจากห้องแล็ป

                “เดี๋ยวครับ ท่านสบายดีหรือเปล่าครับ อาการป่วยของท่านเป็นยังไงบ้าง”  ผมถามทั้ง ๆ ที่ยังมึนงงกับกาลเวลา

                “พ่อสบายดีนี่  ไม่มีอะไรผิดปกติ” ท่านผายมือให้เห็นว่า  ท่านมีร่างกายอ้วนท้วนสมบูรณ์แข็งแรง

                “นี่! ผมทำสำเร็จแล้ว ผมเดินทางเข้าไปในอดีตและ…..” ผมพยายามจะอธิบายต่อ แต่ดร.วินกลับเข้ามากอดผม

                “ไม่ต้องเล่าแล้ว พ่อดูเหตุการณ์จากเครื่องแปลงคลื่นสมองแล้ว ขอบใจมากนะ ลูกรัก  แล้วลูกคิดจะย้อนเวลาไปช่วยพ่อที่แท้จริงไหม”  ท่านคลายอ้อมกอด แล้วจับบ่าทั้ง 2 ข้างของผมบีบเบา ๆ 

                “คงไม่แล้วครับ  ทำไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะคุณแม่ก็จากผมไปแล้ว” ผมพูดด้วยความรู้สึกเศร้าใจ

                “เรียกพ่อสิ ลูกเคยเรียกพ่อมาตลอดเวลา 11 ปีที่ผ่านมาไม่ใช่หรือ”

                “ครับ คุณพ่อ” ผมรับคำ

                “เอาละ กลับบ้านได้แล้ว เรื่องการบันทึกข้อมูล เดี๋ยวพ่อจัดการเอง”

                ผมเดินทางกลับมาบ้าน  รีบอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอน  ถึงเวลาที่จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที  หลังจากผ่านเมฆหมอกและงานหนักแทบไม่ได้นอนมาเกือบ 4 เดือน ฟ้าหลังฝนก็สว่างไสว ผมล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างช้า ๆ แต่แล้วผมต้องรีบลุกขึ้นมาหยิบโล่ห์รางวัลผลงานวิจัยดีเด่นขึ้นมาดู  มันเป็นภาระกิจที่สำคัญก่อนนอนตั้งแต่ผมไดรับรางวัลนี้มา  เป็นการเตือนใจให้มีความพยายามในการสร้างผลงานวิจัยที่ดีออกมาอีก  แต่แล้วผมก็ต้องประหลาดใจ  เพราะข้อความที่จารึกในโล่ห์รางวัล

                “ รางวัลนักวิจัยดีเด่นสาขาประดิษฐ์กรรม  ดร.อภิวัฒน์ พิพัฒน์วิทยากุล โครงการเครื่องสร้างพลังงานทวีผลสำหรับใช้เป็นพลังงานขับเคลื่อนรถยนต์ไฟฟ้า และยานอวกาศสำรวจระยะสั้น”

---------------------  จบบริบูรณ์ ----------------------


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที