chapter 7
ยานอวกาศที่ทั้งคู่โดยสารมาเป็นยานขนาดกลางและเดินทางด้วยพลังงานปรมาณูซึ่งก็ถือว่าเร็วกว่ายานขนาดเล็กที่ใช้เพียงเชื้อเพลิงเหลวเป็นเชื้อเพลิง หลังจากนั้นหลายวันยานลำนี้ก็ลงจอดเทียบท่าบนดาวเคราะห์สีเขียวดวงหนึ่ง
ทั้งคู่ต้องแยกจากกันตรงนี้ เด็กชายจะต้องไปเตรียมตัวสำหรับการสอบเข้าโรงเรียนทหาร ซึ่งแน่นอนว่าต้องเตรียมตัวกันซะตั้งแต่เนิ่นๆ เด็กหญิงได้รับคำแนะนำให้ไปหาคุณยายใจดีซึ่งยอมให้เธอพักอยู่ด้วยโดยให้เธอช่วยเหลืองานบ้านเล็กๆน้อยๆ
จากนั้นมาอีกหลายเดือนเธอจึงหางานได้ในร้านขายขนมท้องถิ่นเล็กๆแห่งหนึ่งซึ่งกฎหมายของดาวดวงนี้ก็ห้ามไม่ให้เด็กอายุต่ำกว่าสิบห้าทำงาน แต่สำหรับงานเบาๆแบบนี้ก็ได้รับการยกเว้นเป็นกรณีพิเศษ ฤดูกาลที่นี่ดูคล้ายที่ดาวที่เธอจากมาอยู่ไม่น้อย ฤดูหนาวก็หนาวสุดๆ ฤดูร้อนก็ร้อนไม่เบา แต่ดาวดวงนี้ก็เป็นเพียงดวงดาวที่ใช้สำหรับเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ ผู้คนจึงมีมากกว่าดาวที่เธอจากมา แต่พวกเขาก็มักจะพักกันอยู่ไม่นานนัก
บ่อยครั้งที่เธอดูอัลบั้มรูปของครอบครัวและทำหน้าเศร้าสร้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความอ้างว้างและเดียวดายอย่างถึงที่สุด จากนั้นมาไม่กี่ปีคุณยายที่ให้เธออาศัยอยู่ด้วยก็ล้มป่วยลง เธอเอาเงินที่หามาได้มาจ่ายเป็นค่ารักษาพยาบาลให้และคอยดูแลจวบจนช่วงเวลาสุดท้ายแห่งชีวิตของหญิงชรา
หลายปีเหลือเกินที่เธอได้เดินทางไปยังดาวเคราะห์อื่นๆอีกมากมาย เคยยืนบนทะเลทรายกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา เคยยืนอยู่บนก้อนหินที่ยื่นมาอยู่เหนือหมอกสีม่วง เคยนั่งดูแสงออร่าที่เรืองรองอยู่บนขอบฟ้าสีเทา เจอกับสัตว์ที่เหมือนก้อนสายไหม และตัวที่น่าเกลียดน่ากลัวสารพัด
คืนวันหนึ่ง เธอนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงท่าน้ำบนดาวเคราะห์ที่พึ่งมีการบุกเบิกและก่อสร้างโรงงานอุตสหกรรม แสงไฟสีสันต่างๆสาดส่องใส่ใบหน้า หีบเล็กๆยังคงอยู่ในมือน้อยๆของเธอ
ต้องใช้เวลาอีกกี่ปีนะ กว่าเราจะได้ไปถึงโลก
เธอได้เพียงนึกอยู่ในใจ แต่ไม่สามารถพูดระบายออกมาให้ใครฟังได้ เพราะไม่มีใครอยู่ฟังเธอแล้ว รูปถ่ายของพ่อซึ่งถ่ายกับทะเลเป็นเพื่อนคุยยามเหงาหนึ่งเดียวของเธอในขณะนี้
ทันใดนั้น ยานขนส่งสินค้าไปยังโลกที่บังคับโดยหุ่นยนต์ก็แล่นผ่านหน้าเธอไป เธอเงยหน้ามองมันอยู่นาน
ก่อนจะตัดสินใจทำสิ่งที่ใครๆก็คาดไม่ถึง
หลายเดือนต่อมา เมื่อมียานขนส่งที่จะไปยังโลกอีกครั้ง เธอค่อยๆแอบย่องหลบสายตาของเจ้าหน้าที่ตรวจของ ซึ่งกำลังพูดคุยกันอยู่ เธอแอบเข้าไปยังตู้สินค้าตู้หนึ่งและก้มลงกอดหีบเอาไว้แน่นตอนที่ตู้สินค้าเคลื่อนผ่านเครื่องตรวจวัตถุระเบิด และแล้วในที่สุดเธอก็เข้ามาอยู่ในท้องยานอวกาศขนาดใหญ่ซึ่งใหญ่กว่าตอนที่เธอนั่งมาจากดาวเคราะห์บ้านเกิดเกือบสิบเท่า
เนื่องจากสินค้าที่ทำการขนส่งไม่ได้มีความจำเป็นที่ต้องใช้เร่งด่วนนัก มันจึงใช้เวลาเกือบเจ็ดปีกว่าจะถึงโลก
เด็กหญิงวิ่งเล่นอยู่ในยานนั้น เกือบจะทั่วบริเวณของยาน มีบางครั้งที่เธอมาแอบเล่นเกมกับหุ่นยนต์ที่ทำหน้าที่เป็นกรรมกรซึ่งมันก็ช่วยฆ่าเวลาไปได้บ้าง ดวงดาวต่างๆค่อยๆเคลื่อนที่ผ่านหน้าต่างที่เธอจ้องมองอยู่ ความเหงาดูจะเป็นสิ่งที่เธอชินชาเสียแล้ว
ระยะสองปีที่เหลือเธอมักจะใช้เวลากับการวาดรูป และเขียนบันทึกเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา เธอรู้สึกอ่อนล้าเสียเหลือเกิน บ่อยครั้งที่เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว จนในที่สุดดาวเคราะห์สีน้ำเงินก็อยู่ในจอภาพของยานอวกาศ
เสียงดังปึงปังปลุกเธอให้ตื่นขึ้น มีชายร่างยักษ์สามสี่คนยืนล้อมเธออยู่ เธอรู้สึกกลัวมากที่สุดในชีวิต
หนูมากับยานนี้ได้ไง รู้รึเปล่าว่าการหลบหนีเข้าดาวอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาติมันผิดกฎหมายของ
สหพันธ์จักรวาลสากลนะ
หนู หนู...
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
