10 ตุลาคม 2520 ผมตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อจะได้ไปใส่บาตรพระอาจารย์วรพรต วันนั้นฝนตกพรำๆเราออกจากบ้านกันเวลาตีหน้ามุ่งหน้าสู่อยุธยา เมื่อมาถึงอำเภอวังน้อย แดดก็เริ่มมาแสงแดดยามเช้าช่างสดใสเหลือเกินเรามาทันเวลาใส่บาตรพอดีพอใส่บาตรเสร็จพระอาจารย์ก็จะนำปฏิบัติ เราได้ปฏิบัติมาแล้วหลายเดือนตั้งแต่เดือนเมษายนจนถึงตุลาคมก็เป็นเวลาร่วมหกเดือนแล้ว ขณะที่ผมกำลังเดินเล่นอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงพระอาจารย์มาทักว่า ยังปฏิบัติอยู่รึเปล่าแล้วเราก็เดินไปด้วยกันคุยกันไปพระอาจารย์เทศน์ถึงว่าไฟมันเกิดที่ใจก็ต้องดับที่ใจ สิ่งภายนอกมันเป็นผลของใจ ไฟราคะ ไฟโทสะ ไฟโมหะ เผาไหม้ใจเราอยู่ตลอดเวลา ผมก็รับทราบแต่ก็ไม่รู้จะดับอย่างไรเหมือนกัน เราได้คุยกันเรื่องการสร้างสวนธรรมที่จะเป็นการตั้งพระสัจธรรมครั้งสำคัญในยุคกึ่งพุทธกาล การตั้งพระสัจธรรมนั้นมีมาหลายครั้งหลายหนแต่ก็ยังไม่สำเร็จสักที ตั้งแต่สมัยอยุธยามาถึงปัจจุบันยังไม่เป็นรูปเป็นร่างที่ชัดเจน การทำกิจครั้งนี้เป็นครั้งที่ใหญ่เพราะเราได้เดินทางมาถึงครึ่งหนึ่งของพุทธศาสนาสมัยพระศรีศากยมุนี พุทธบริษัทได้ถูกส่งลงมาช่วยกันอย่างมากมายและประเทศไทยเป็นเจ้าภาพในการตั้งพระสัจธรรมในครั้งนี้ ทุกคนจำกันไม่ได้หรอกว่าใครมีหน้าที่อะไรถึงเวลาและวาระจะทราบกันดีว่าต้องทำอะไร เรากำลังตั้งโรงเรียนสงฆ์ครั้งใหญ่เพื่อผลิตพระสุปัฏิปันโนให้กับพุทธศาสนา ทุกภาคส่วนร่วมมือกันที่ อำเภอนครหลวงตรงนี้จะเป็นศูนย์กลางในการเผยแพร่พุทธศาสนาสืบไป
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
