หมู่นก
แต่ก่อนนี้ทุกพื้นที่มีนกผินต่างโผบินหยอกล้อกันอย่างหรรษา
ที่ชายทุ่งมีนกร้องก้องนภา
ทั้งอีกานกเอี้ยงส่งเสียงดัง
เสียงเจื้อยแจ้วหยอกล้อพอเช้าตรู่
จู้ฮุกกรูเสียงนกเขาเย้าตัวหลัง
เสียงโป๊กโป๊กโพระดกก้องร้องเสียงดัง
ยามได้ฟังใจยังคล้อยลอยตามลม
ยามสายัณฑ์นกจับกลุ่มตามพุ่มไม้
บ้างบินไล่เป็นคู่ดูเหมาะสม
ต่างส่งเสียงไพเราะรื่นน่าชื่นชม
สร้างอารมณ์ให้อ่อนไหวคราได้ยิน
แต่เดี๋ยวนี้ไร้นกร้องตามท้องนา
หรือเพราะป่าถูก ตัด เผา เฝ้าถวิล
เหล่าหมู่นกจึงร้างลาที่หากิน
ไปสู่ถิ่นมีน้ำล้นมีสณฑ์ไพร
ยินเสียงนกร้องเรียกเหมือนเพรียกหา
ต้นไม้ป่าดินชุ่มฉ่ำมีน้ำไหล
นกร่ำร้องเหมือนเจ็บปวดรวดร้าวใจ
ใครหนอใครทำลายป่าจนอาดูร
เป็นเพียงสัตว์ยังอาลัยในธรรมชาติ
มนุษย์ฉลาดใยตัดไม้ให้สิ้นสูญ
ปล่อยให้หมู่สัตว์ป่าโสกาดูร
ด้วยเพราะสูญสิ้นป่าเคยอาศัย
ส.จันทร์เพ็ญเสมอ..
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที