|
เรื่องของ...อย่า
อย่าให้ราคา สิ่งของเพิ่มราคาเพราะราคะ ก่ายกองเกะกะเกลื่อนกล่น ความต้องการโก้เก๋มีเล่ห์กล มากราคะลวงคนมากราคิน! โดยคุณค่าที่แท้มิแปรผัน ใช่ต้องปั่นราคาให้น่าถวิล จดจ่อลมหายใจเป็นอาจิณ คงคุณค่ามิราคินไม่มีราคา
อย่าหาราคี
ก็สิ้นเปลืองชีวิตอันนิดน้อย ก็ใช้สอยเวลาวารีไม่มีคุณค่า
ก็เสพติดความเคยตัว-อัตตา! ก็กิเลสโลกไล่ล่าละล้าละลัง
ก็เป็นคนใคร่ครวญความคิด ก็ฝึกใจใกล้ชิดความผิดหวัง
ก็เห็นจิตตนเจนจัดในสัจจัง ก็ถึงฝั่ง นิพพาน พ้นผ่านภัย
อย่ามีตัวตน
หลุดและรอดกิเลสเหตุทุกข์ เกิดความสุขแท้จริงยิ่งใหญ่
คือความสุขยั่งยืนดับฟืนไฟ มิเผาไหม้ดวงกมล-หม่นมัว
ด้วยชีวินสิ้นเชื้อมิเหลือชาติ พ้นจากทาสใจทุกข์ถ้วนทั่ว
สิ้นอัตตาที่ตั้งต้นเป็นตนตัว ไม่ยึดดีไม่ยึดชั่วหมดตัวตน
อย่าจนน้ำใจ
เมื่อไม่เห็นแก่ตัวจิตเต็มตื่น ใจจะเห็นแก่ผู้อื่นมาแต่ต้น
เมื่อมิเปลืองเรื่องเปรอปรน ใจจะช่วยผองชนผลแห่งใจ
ที่ราบลุ่มลุ่มชุ่มฉ่ำชื่นน้ำจิต ทะเลสาบศักดิ์สิทธิ์มิสงสัย
หล่อเลี้ยงโลกเรามิเอาอะไร ช่วยคนให้ช่วยใครไร้ราคิน | 
