บางคนใฝ่ฝันอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง เพราะรักอิสระ เป็นนายตัวเอง จัดการการงานตามความคิดความรู้สึกของตนเอง ตามความชอบความถนัด และพรสรรค์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ทำเท่าไหร่ เราได้เท่านั้น และที่สำคัญ กิจการที่ว่านี้เป็นมรดกตกทอดสู่ลูกหลานได้อีกด้วย
เราเคยได้ยินคำว่า เถ้าแก่ จนติดหูเมื่อเดินไปในย่านที่มีการซื้อขายสินค้า แท้จริงเถ้าแก่ เป็นคำเรียกเจ้าของร้านค้าหรือผู้ประกอบการในภาษาจีนแต้จิ๋ว การเป็นเถ้าแก่นั้นเป็นเรื่องยากไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นได้ แต่มิได้หมายความว่าเป็นไปไม่ได้สำหรับคนขยัน
การศึกษาในสถาบันการศึกษา ถ้ามีคณะหรือวิชาที่เกี่ยวข้องกับการบริหารธุรกิจ วิชาที่เกี่ยวกับธุรกิจขนาดย่อม จะถูกบรรจุลงในหลักสูตรเสมอหรือไม่อาจเป็นวิชาเลือกเพื่อให้นักศึกษาเลือกเรียน สุดท้ายพอเรียนจบ จะนำความรู้มาใช้อย่างไร
ความรู้ที่ได้จะมีทฤษฎีมากมายทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ที่ถูกสอนส่วนใหญ่จะกล่าวถึงเพื่อนำไปใช้ในองค์การธุรกิจ เนื้อหาสาระบางวิชาไม่ได้กล่าวถึงในกรณีที่นำมาใช้ในธุรกิจขนาดย่อม แต่เมื่อมาเป็นเถ้าแก่ ความคิดของนักขายข้างถนนและประสบการณ์ของพวกเขานี้เองเมื่อนานเข้าจะตกผลึกทางความคิด ออกมาเป็นองค์ความรู้ ผู้ใดที่มีพ่อแม่หรือบรรพชนที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้า การขายมาตั้งแต่กาลนานมา ส่วนใหญ่จะนำมันมาถ่ายทอดสู่ลูกหลาน ที่รักในการสืบทอดในกิจการค้าของตนเองนั่นเอง
แต่นักวิชาการด้านการตลาด นำผลึกทางความคิดของนักขายข้างถนนทั้งหลายมาสรุปเป็นทฤษฎี เนื้อหาสาระ เพื่อเขียนออกมาเป็นตำราสอนนักเรียนนักศึกษา ตามสถาบันการศึกษา และสอนกันตั้งแต่ระดับเตรียมอุดมขึ้นไป
เช่นตั้งแต่วิธีการของการสำรวจตลาดว่าจะทำธุรกิจอะไรดี ในอาณาบริเวณรอบ ๆ ที่อยู่อาศัยมีลูกค้าที่จะมาซื้อของเราสักกี่ราย ซื้อแล้วซ้ำ บ่อยแค่ไหน รายได้รายจ่ายแต่ละคนอยู่ที่เท่าไร มีคู่แข่งกี่รายแต่ละรายเปิดร้านใหญ่แค่ไหน มีอะไรขายบ้าง ถูกเรียบเรียงมาเป็นวิชาการวิจัยตลาด (Marketing Research) วิธีระเบียบวิจัยทางธุรกิจ(Business Research Methods) หรือการศึกษาความเป็นไปได้ทางธุรกิจ (Business Feasibility Study) หรือวิชาอื่น ๆ ที่มีเนื้อหาหารสอนเพื่อให้ทราบวิธีการว่าจะต้องทำอย่างไรเมื่อจะเริ่มดำเนินกิจการอย่างถูกหลักการ หลีกเลี่ยงการล้มเหลวหรือที่เข้าใจกันว่า มันเจ๊งนั่นเอง
ถ้าเราเคยเรียนในคณะบริหารธุรกิจวิชาที่ว่าด้วยการทำวิจัยธุรกิจเป็นวิชาแกนธุรกิจ นั่นหมายถึงนักศึกษาวิชาบริหารธุรกิจทุกวิชาเอกจะต้องเรียน แต่ปัญหาว่าเรียนแล้วถ้ามาออกมาเป็นเถ้าแก่ ไม่ได้ทำงานในองค์การธุรกิจจะเอาวิชานี้มาใช้ได้อย่างไร
กิจกรรมในการเรียนการสอนวิชานี้ทุกสถาบันจะใช้วิธีสอนให้เข้าใจในเนื้อหาหลักการของการทำวิจัย วิธีการทำวิจัย และแบ่งกลุ่มผู้เรียนออกเป็นกลุ่ม ๆละ 5-10 คนเพื่อดำเนินการส่งหัวข้อเพื่อทำวิจัยให้อาจารย์ผู้สอนพิจารณาก่อนอนุมัติให้ดำเนินการวิจัย สุดท้ายถ้ามีเวลาเหลือจะให้นำเสนอเกี่ยวกับเรื่องที่ดำเนินการวิจัยว่าได้ผลอย่างไรเป็นไปตามวัตถุประสงค์หรือไม่ มีประเด็นใดบ้างที่น่าสนใจ หรือเรียกว่า Presentation หน้าชั้นนั่นเอง
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
