ลาภยศสรรเสริญสุขนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการแต่ต้องเข้าใจกฏว่าเมื่อมีเข้ามาก็มีจากไปดังคำพูดที่ว่า มันจะมามันก็มามันจะไปมันก็ไป เมื่อยามมาก็ยินดีกับมันแต่ก็รู้ว่าเดี๋ยวก็ต้องจากไปความสุข ความทุกข์มันเป็นไปตามกรรมและกฎของกรรมถ้าเราสร้างเหตุดีมันก็ได้ผลดี แต่เส้นทางที่จะพ้นสิ่งเหล่านี้ก็คือการทำให้ไม่เกิดทุกข์ นั่นคือทางเดินแห่ง มรรค เริ่มจากความเห็นถูกต้อง ความคิดที่ถูกต้อง และตั้งใจรักษาศีล เรื่องของการพูด ที่ไม่พูดโกหก พูดเพ้อเจ้อ พูดยุแยง เมื่อพูดถูกตั้งแต่ในใจ จิตก็จะสั่งร่างกายในทางที่ถูกอีกที ถ้าเรามีความเห็นถูก ความคิดถูก คำพูดถูก การกระทำของเราก็จะถูกต้อง การทำมาหากินก็จะถูกต้อง ต่อจากนั้นก็คือการพัฒนาจิตใจ สัมมาวายามะมุ่งเพื่อลดละอกุศลที่ยังมี เพื่อยังอะกุศลที่ยังไม่เกิดไม่ให้เกิด เพื่อยังกุศลที่เกิดแล้วให้เกิดมากขึ้น เพื่อดำรงกุศลที่มีอยู่ให้อยู่ต่อไป กุศลคือศีล สมาธิ ปัญญา ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง จากนั้นก็เจริญสติ อกุศลที่มีอยู่ดับทันที อกุศลที่ยังไม่เกิดไม่เกิด เมื่อเจริญสติ กุศลที่มีจะดำรงอยู่ กุศลที่ยังไม่มีก็เกิดมี สติคือรู้ความเคลื่อนไหวร่างกาย หรือจิตใจ จิตไหลไปคิดรู้ว่าฟุ้งซ่าน ความฟุ้งซ่านจะดับทันที เราโกรธมีจิตรู้ว่าโกรธ ความโกรธจะดับทันที เมื่อระลึกรู้ความตั้งมั่นจะเกิดขึ้น ถ้าสัมมาสติบริบูรณ์สัมมาสมาธิก็จะบริบูรณ์ สัมมาญาณะก็จะเกิด ความรู้หรือปัญญาก็จะเกิด ความรู้ถูกความเข้าใจถูกจะเกิดขึ้น เมื่อรู้ๆ สัมมาวิมุติก็จะเกิดขึ้น เห็นความเป็นจริงของรูปนามกายใจ เห็นความเป็นไตรลักษณ์ของรูปนามกายใจ สัมมาวิมุติก็จะเกิดขึ้น อริยะมรรค อริยะผล มีสติระลึกรู้รูปนาม สัมมาสมาธิก็จะเกิดขึ้น จิตจะบรรลุมรรคผลเมื่อปัญญาแก่รอบ นั่นแหละคือมันจะมามันก็มามันจะไปมันก็ไป จิตไม่ยึดแล้วนั่นเอง
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
