TPA Magazine

ผู้เขียน : TPA Magazine

อัพเดท: 12 ก.พ. 2007 11.49 น. บทความนี้มีผู้ชม: 59145 ครั้ง

ภาษาเป็นเครื่องมือสำคัญในการสื่อสาร ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใดก็ตาม เราต้องพูดต้องคุย เพื่อสร้างความเข้าใจต่อกันและกัน


แรงบันดาลใจ

ภาษาเป็นเครื่องมือสำคัญในการสื่อสาร ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใดก็ตาม เราต้องพูดต้องคุย เพื่อสร้างความเข้าใจต่อกันและกัน ซึ่งดิฉันเข้าใจจากประสบการณ์ว่า การจะใช้ภาษาอะไรได้ดีก็ตาม ควรที่จะต้องทำความเข้าใจถึงรากเหง้าวัฒนธรรมของชาตินั้นๆ เสียก่อนจึงจะสนุก  ที่สำคัญ การเรียนภาษาไม่ใช่เรื่องยาก ขอเพียงมีความกล้าที่จะพูด ที่จะแสดงออก โดยไม่อายหรือกลัวผิดอย่างที่โบราณว่า "ผิดเป็นครู" แล้วก็ต้องหมั่นฝึกปากฝึกลิ้นให้ชินเข้าไว้ รับรองไม่มีพลาด รายไหนรายนั้นพูดได้แน่นอน
      
     "เรียน(ภาษา)ญี่ปุ่นไม่วุ่นอย่างที่คิด" เกิดขึ้นจากแรงบันดาลใจ หลังจากที่เรียนจบกลับมา แล้วได้มีโอกาสสอนภาษาญี่ปุ่น ให้กับนักศึกษาไทย ขณะเดียวกันก็สอนภาษาไทยให้กับชาวญี่ปุ่น ที่เข้ามาทำงานในเมืองไทย พบว่าถ้าสอนกันแบบจริงจัง ไวยากรณ์หนักๆ นักศึกษาทั้งไทย และญี่ปุ่นดูเหมือนจะไม่ค่อยจดจำ แต่ถ้าสอนไป เล่าเรื่องสนุกๆ จากประสบการณ์ที่ได้พบ แล้วสอดแทรกเนื้อหาที่เรียนลงไปด้วย ดูเหมือนผู้เรียนส่วนใหญ่จะสนใจ และจำได้ขึ้นใจมากกว่า ก็เลยทำให้คิดว่า หากมีโอกาสอยากเขียนเรื่องราวถ่ายทอดประสบการณ์เกี่ยวกับการศึกษาในญี่ปุ่น รวมทั้งสอดแทรก การสอนภาษาญี่ปุ่นง่ายๆไว้ด้วย แล้วก็อยากเขียนด้วยสำนวนสนุกๆ อย่างมีสาระ อ่านง่าย  เข้าใจง่าย  ซึ่งในการถ่ายทอดนี้ จะใช้ทั้งตัวอักษรญี่ปุ่น และคำอ่านที่เป็นตัวอักษรโรมันกำกับไว้ด้วย เพื่อช่วยให้ท่านผู้อ่านเข้าใจดียิ่งขึ้น     
     
    
     ดิฉันมิได้หวังให้ข้อเขียนที่ทุกท่านจะได้อ่านในลำดับต่อจากนี้ไปเป็นตำราเรียนภาษา หรือวัฒนธรรมญี่ปุ่น เพียงแต่อยากให้เป็นช่องทางนำสารทางความคิดของผู้เขียน เกี่ยวกับการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น และการใช้ภาษาญี่ปุ่นในชีวิตประจำวันอย่างง่ายๆ  แล้วอยากให้ผลของการรับสารน ี้คือทุกท่านที่อ่านข้อเขียนนี้เกิดความเข้าใจ  สามารถสื่อสารด้วยภาษาญี่ปุ่นง่ายๆได้เท่านั้น     
   
    
     การเล่าเรื่องต่อจากนี้ไป จะเริ่มต้นตั้งแต่กรรมบันดาล ที่ให้ต้องเลือกเรียนภาษาญี่ปุ่นในมหาวิทยาลัย ทั้งที่ชอบภาษาอังกฤษเป็นชีวิตจิตใจ ไล่ไปจนถึงการผจญภัย ในขณะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ซึ่งเป็นการไปญี่ปุ่นในครั้งแรก และหลังจากที่กลับมาเรียนต่อจนจบปริญญาตร ีแล้วก็ให้บังเอิญ ได้ทุนกลับไปอีกเป็นครั้งที่สอง  ซึ่งเป็นการกลับไปที่ได้พบเจอเรื่องราวทั้งสนุก เศร้า เม้าท์มันส์ คันหัวใจ .......ลองตามมาเลยนะคะ     

By : เอริโกะ

บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที