เมื่อเราออกเดินทางในเส้นทางธรรมก็เหมือนกับเราขับรถออกถนนใหญ่ใหม่ๆนั่นแหละเรากลัวต่างๆนานาเจอรถบรรทุกก็กลัวเจอไฟแดงก็กลัว รถออกตัวใหม่ๆยังกลัวเลยมันก็เหมือนกันให้เรารู้ว่าความกลัวมันคือความคิดของเราเองพอเราขับรถเป็นแล้วทำไมเราไม่กลัวล่ะรถบรรทุกวิ่งมาทั้งโขลงยังไม่รู้สึกอะไรเลย ไฟแดงอยู่เป็นร้อยเราก็ไม่รู้สึกอะไรเลยแถมยังสามารถคุยโทรศัพท์หรือเล่นมือถือระหว่างขับรถได้อีกเราเปลี่ยนไป การปฏิบัติธรรมแรกๆก็จะมีเรื่องตื่นเต้นเข้ามาอย่างนี้แหละเพราะเราเริ่มมีสติ เริ่มพิจารณาเห็นสิ่งต่างๆเริ่มมีสัญชาติญาณและความกลัว ถ้าไม่ฝืนใจล้มเลิกไปก็ไม่ผ่านน่ะ ถ้าสู้ไปปฏิบัติไปเหมือนดวงอาทิตย์ขึ้นและลงฉันใดก็ไม่สนใจเมฆหมอก ฟ้าฝนกระหน่ำฉันนั้นพระอาทิตย์ก็ทำหน้าที่ของเขาไป อาจารย์จะแนะนำให้ปฏิบัติ เช้า กลางวัน เย็น และก่อนนอน ไม่ต้องมากหรอกครั้งล่ะ 40นาทีเท่านั้นเอง ระหว่างวันก็ใช้ลมหายใจเป็นเครื่องมือหรือถ้ามันเอาไม่อยู่ก็บริกรรม อุอากะสะ หรือพุทโธเลย ทำแบบนี้แค่วันเดียวก็เห็นผลแล้วบุญเก่าจะถูกเบิกมาอย่างมากมายมหาศาล ลองดูน่ะครับเริ่มจากวันพระวันหยุดก่อน พอเห็นผลดีมันก็จะทำไปทุกๆวันเองเรามาก้าวผ่านเคราะห์กรรมไปด้วยกันน่ะ
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
