วีรพล

ผู้เขียน : วีรพล

อัพเดท: 19 ธ.ค. 2006 06.29 น. บทความนี้มีผู้ชม: 2864 ครั้ง

รวมเรื่องราวของเพื่อนเอกภาษาญี่ปุ่น ที่เขียนรวมเล่มแจกเพื่อนในงานรับปริญญา


Hyper G 

ถ้าจะพูดถึงยอดมนุษย์ภายในชั้นปีของเราละก็คนต้องสหายของเราคนนี้เลย  ไอ้กอล์ฟ  ความสามารถเกินมนุษย์ที่ไม่ต้องบรรยาย ( เพราะมันเกินบรรยาย ) และเขาคนนี้จะมาพร้อมกับทรงผมสกีนเฮดที่ดกดำและหน้าตาที่ ตาเป็นแบบสระอิ ตอนปีหนึ่งสีผมของเขาไม่ใช่สีนี้หรอกเป็นสีเขียวครับท่านทำเป็นจุดสนใจของพวกเราไปเป็นอาทิตย์แต่เมื่อพี่รหัสของไอ้กอล์ฟทักเอา

พี่รหัส    “ เฮ้ยกอล์ฟ   ว่างนะไปสระผมซะบ้างนะ”

ไอ้กอล์ฟ                “ โฮ....ทำไมละครับรุ่นพี่ ”

พี่รหัส    “ ขี้ตะไคร้ขึ้นหัวแล้ว  ไม่รู้จักสระผมซะบ้าง.....!  ”

จากนั้นสีเขียวๆก็หายไปจากชั้นปีแบบหายสาบสูญจนพวกเราๆไม่ทันตั้งตัว.....

ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าใจไหม....

อีกอย่างเขาเป็นคนที่ทำอะไร (เกิน ) เต็มที่จะเห็นได้ชัดทางด้านกีฬาซะเป็นส่วนใหญ่ชนิดที่ว่า

แม้ร่างกายจะดับสูญเป็นเถ้าธุลีดิน  อย่างไรกูต้องเล่นให้เป็นตามที่กูตั้งใจและตั้งเป้าไว้อย่างสูงให้จนได้

ตอนเข้าปีหนึ่งเป็น freshy ใหม่ๆ  ที่กาดสวนแก้วมีลานสเก็ตน้ำแข็ง

 

 

มาเปิดพอดีประจวบเหมาะที่พวกเราไม่รู้จะไปไหนกัน พวกผมสี่สัน + กับไอ้กอล์ฟจะไปลองของใหม่กัน    เนื่องจากผมกับตุ้ยและเข็มมีทักษะกันในเรื่องของการเล่นสเก็ตมาก่อนจึงพอเล่นได้  พี่เบียร์ไปไหนหว่า  เห็นอีกทีเกาะตามเสาข้างสนาม กระดิ๊บกระดิ๊บ....  เฮ้ยแล้วไอ้กอล์ฟละ  มองซ้ายก็แล้ว  ขวาก็แล้ว  ไหนว่ะ  เห็นอีกทีมันวิ่งไปสับขาไขว้กันไปแล้ว  เป็นที่แปลกใจของพวกผมไปตามๆกันทำให้พวกผมจ้องดูมันเล่นสักพักอย่างไม่ละสายตา และแล้วมันก็ล้มไถลไปตามพื้นน้ำแข็งแต่มันก็ลุกกลับขึ้นมาเล่นต่ออย่างหน้าตาเฉยและล้มอย่างเมามัน ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย   โดยไม่สนใจพวกผมเลยแม้แต่น้อย.....

ไม่รู้มันมากับพวกผมได้ไง  มันคงคิดว่า      

พวกผมเสียค่าเล่นกันคนละ150 แต่มันคงจะเสียค่าเล่นที่15000 ประมาณว่ากูจะเล่นให้คุ้ม  ให้เป็นจนครบสูตรแล้วกูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย........

จนพวกผมไปบอกพี่เบียร์ที่กระดิ๊บกระดิ๊บอยู่ข้างสนามว่า “เฮ้ยพี่เบียร์.....มึงไม่ต้องคิดมากมีคนเล่นแทนในส่วนของมึงเรียบร้อยแล้ว” “เออ.. กูก็ว่างั้น” เบียร์ตอบมาด้วยเสียงละห้อย..... เพราะพี่เบียร์เห็นไอ้กอล์ฟมันเล่น         แล้วเปรียบเทียบกับที่พี่เบียร์เล่นแล้ว

 แตกต่างกันอย่างโครตๆ ของความต่าง

( ผมละเอ็นดู    พี่เบียร์ขึ้นมาทันที่ทันใด ไม่รู้ว่ามันจะสนุกกับการมาเล่นสเกตน้ำแข็งในครั้งนี้หรือเปล่า )

ตอนนี้ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ตัวไอ้กอล์ฟได้  เพราะมันไม่สนใจใคร  แล้วใครๆดันสนใจมันที่โชว์ลีลาและเกลือกกลิ้งท้าความตายอยู่บนลานสเก็ตนั้น....และแล้วมันก็แวะมาทักพวกผมนั่งพักกันอยู่ข้างลานสเก็ต ด้วยสภาพที่เหมือนลูกหมาตกน้ำก็ไม่ปาน........จากนั้นสายตาของคนอื่นทั้งสนามก็ตามมา.........

พวกเราด้วยความรักเพื่อนพอกอล์ฟมันลงไปเล่นต่อ.....

พวกผมสุ่มหัวปรึกษากันว่า

ไอ้เข็ม “เฮ้ย....ถ้ามีใครถามว่าไอ้นั้นเป็นเพื่อนพวกเราหรือเปล่า…..มึงจะตอบว่าไงว่ะ”

 พี่เบียร์   ไอ้ตุ้ย  วี  “ไม่ ”    ตอบกันอย่างพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย

ไอ้เข็ม“เฮ้ยไมมึงตอบแบบไม่คิดกันแบบนี้ว่ะ”

สักพักเข็มก็ตอบกลับมาว่า  “เอองั้นกูก็   เอาตามนี้ละกัน................”

งานอดิเรกเขาน่าสนใจครับเวลาว่างหรือไม่ว่างก็ตาม   เขามักจะไปขี่รถมอเตอร์ไซด์    ( ขอบอกว่ามันคันใหญ่มากดูท่าทางว่าน่าจะแรงจริงๆฟังได้จากเสียงเวลามัน  สตาร์ทเครื่องและบิดคันเร่ง... ) การขี่รถเล่นของเขาไปไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่เรียนหรอก   พระพุทธบาทตากผ้าจากวิทลัยก็ประมาณ   เกือบๆ 200 กิโล  ดีนะนี่ที่ไป – กลับรวมๆกัน  ทำให้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการจะตามหาตัวมันในวิทยาลัยก็เป็นเรื่องยากแสนสาหัสเหมือนกัน   แต่แปลกที่เวลาคาบเรียนที่เป็นอาจารย์ Import มาจากอังกฤษ/ญี่ปุ่นมันกลับไม่เคยขาดเลยแม้แต่คาบเดียว..........สรุปได้ว่ามันมีมักของนอก

(มักจะมาเข้าห้องเรียนที่อาจารย์มีสัญชาติอยู่นอกประเทศไทย ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าอาจารย์มาจากลาวกับกัมพูชา พม่า มันจะเข้ามาเรียนหรือเปล่า )


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที