ซ.ซุ่มซ่าม

ผู้เขียน : ซ.ซุ่มซ่าม

อัพเดท: 03 ม.ค. 2007 09.54 น. บทความนี้มีผู้ชม: 3106 ครั้ง

เดินทางกับความคิดน่ากลัวที่สุด


เดินทางกับความคิด

           ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองมึนงงกับชีวิตอยู่หรือเปล่า การเดินทางกับความคิด เป็นการเดินทางที่เหนื่อยที่สุดของมนุษย์ เพราะว่าไม่มีที่สิ้นสุด บางเรื่องปล่อยวางแต่ยังไม่สามารถที่จะลืม บางเรื่องที่อยากลืมกลับจำได้ดี เราเรียกอาการอย่างนี้ว่า “ฝังใจ”  ยากที่จะแก้ไข ขึ้นอยู่ที่ตัวบุคคลนั้นว่าจะหาทางออกอย่างไร แต่ละคนจะรู้สึกเหนื่อยใจ ไม่ใช่เหนื่อยกาย มีเรื่องกลุ้มที่ต่างกันแต่มีหลายเรื่องยังไม่รู้และไม่เข้าใจเยอะมาก ต้องค้นหาต่อไป

                มีหลายคนที่เจอปัญหาแล้วมาปรึกษา เราก็สามารถช่วยเขาได้หมด แต่ถามว่าปัญหาของเราเองแก้ไม่ได้ เหมือนผงเข้าตาต้องให้คนอื่นเขี่ยให้

                เหมือนมุมมองความรัก ที่อ่านหนังสือเล่มหนึ่งเขาบอกไว้ว่า ความรักมีหลายรูปแบบ แต่ความรักส่วนมากคือการเห็นแก่ตัว  ความรักไม่มีคำว่าเหตุผล ยอมให้กันและกัน ทุกคนแรก ๆ ใส่หน้ากากเข้าหากัน แต่พออยู่ด้วยกันแล้วต้องปรับตัวหลาย ๆ อย่าง เพราะตัวตนที่แท้จริงนั่นต่างกัน แต่ถ้าต่างกันไม่มากก็สามารถปรับเข้าหากันได้ง่าย ต่างกันมาก  ฐิฑิมาก ก็เข้าใจยากหน่อย การเลี้ยงดูแต่ครอบครัวนั้นต่างกัน บางคนอยู่ด้วยกันแล้วสบายใจก็มี บางคนอยู่ด้วยกันแล้วไม่สบายใจแต่สบายกายก็มีเยอะ ขึ้นอยู่ที่คนสองคนมากกว่า เหมือนที่เขาบอกว่า เรื่องของผัวเมียอย่าไปยุ่ง เพราะตอนทะเลาะกันเพื่อนดี  แต่พอดีกันเพื่อนจะดูเป็นคนไม่ดีทันที

                ขึ้นอยู่ที่พรหมลิขิตมาว่าจะต้องเจออย่างไร แต่ก็มีคนมาแย้งว่าขึ้นอยู่ที่ตัวเราลิขิตเอง นั่นก็ใช่แต่ถ้าหนีเวรกรรมกันไม่พ้นก็เจอกัน เชื่อเรื่องพรหมลิขิต คู่แท้นะ เพราะว่าคนที่ไม่ใช่คู่แท้เป็นคู่ผ่านมันก็ต้องมีสักเรื่องที่จะต้องแยกกัน ถ้าคู่แท้จะให้ฆ่ากันตาย ตี ด่ากันแค่ไหนก็กลับมาหากัน ลองปล่อยไปสักพักถ้าเป็นของเราเดี๋ยวก็กลับมาเอง เหมือนผีเสื้อถ้าเราวิ่งตามมันก็จะวิ่งหนีเราไปไกลแสนไกล แต่ถ้าเราอยู่นิ่ง ๆ มันก็จะกลับมาหาเราเอง เมื่อตัดสินใจออกไปแล้ว ผลออกมาจะดีจะร้าย ก็จงยอมรับในการตัดสินใจของตัวเองเผชิญหน้ากับความจริงที่โหดร้าย แต่มันไม่สามารถฆ่าเราได้ ตัวเราเองต่างหากที่ฆ่าตัวเอง ล้มก็ต้องต้องลุก  เจอหลุมก็ต้องขึ้นมาให้ได้ เจอหนามก็ต้องอดทนเพื่อสิ่งที่อยู่ข้างหน้า 

จงมีชีวิตอยู่ ณ.ปัจจุบัน และอนาคต  ส่วนอดีตให้ถือเป็นความทรงจำที่ดีที่ต้องนำมาแก้ไขชีวิตยังก้าวเดินต่อไป  สู้   สู้   สู้   สู้

がんばって ください.


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที