Chapter 9
ทั้งคู่มองเหมอมองเด็กหญิงซึ่งกำลังเล่นน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน สักพักเธอก็ล้มตัวลงนอนบนหาดทราย จ้องมองดูก้อนเมฆสีขาวค่อยๆลอยผ่านไป จนหลับไปโดยไม่รู้ตัว
พอรึยังจ้ะ เสียงคุ้นเคยหนึ่งกล่าวขึ้นมา เธอลืมตาขึ้นแล้วหันหน้าขึ้นมองต้นเสียง เป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนนั่นเอง ชายหนุ่มซึ่งก็คือคุณพ่อของเธอกำลังนั่งอยู่ข้างๆเธอและก็ยังใส่ชุดเหมือนในรูปถ่ายด้วย
พ่อคะเธอกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเทา ก่อนผวาเข้ากอดร่างนั้น
พ่อมารับหนูไปอยู่กับพ่อใช่ไหมคะ
เขาลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยน จ้องมองดูเธออย่างที่เคยทำมาตลอด ก่อนจะเอ่ยปากพูด
พ่อจะไม่แยกจากลูกอีกแล้วจ๊ะ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
เขาโอบกอดเธอไว้ และก้มหน้าลงจูบหน้าผากเธอ
ไปกันเถอะ
เด็กหญิงอมยิ้มตอบ ก่อนลุกขึ้นจับมือคุณพ่อของเธอและเดินจากไปยังที่ไกลแสนไกล ปล่อยร่างของเธอไว้กับพื้นทราย วงจรต่างๆในตัวเธอลัดวงจรและพังยับเยินหมด อาจเพราะการใช้งานมายาวนาน หรืออาจเป็นเพราะความเหงาที่กัดกร่อนหัวใจของเธอจนแตกสลายก็ไม่อาจรู้ได้ นิ้วเล็กๆของเธอค้างอยู่อย่างนั้น ในมือของเธอยังมีของสิ่งหนึ่งวางอยู่ เปลือกหอยสีขาวที่เธอพบบนดาวเคราะห์บ้านเกิดนั้นเอง หลังจากผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมายในที่สุดเธอก็มีนาฬิกาที่เติบโตจนเหมือนกับนาฬิกาของพ่อเธอ เฉกเช่นหัวใจของมนุษย์ที่รู้จักความรักและความเหงา
จบบริบูรณ์
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
