นายสารถีผู้ฝึกม้ามีชื่อเสียงคนหนึ่ง มาเฝ้าพระพุทธเจ้าทูลถามถึงวิธีทรมานเวไนย พระองค์ทรงย้อนถามนายสารถีก่อนถึงการทรมานเวไนย พระองค์ทรงย้อนถามนายสารถีก่อนถึงการทรมานม้า เขาทูลว่า ม้ามี สี่ชนิดคือ หนึ่งทรมานง่าย สองทรมานอย่างกลาง สาม ทรมานอย่างยากแท้ สี่ทรมานไม่ได้เลยต้องฆ่าเสีย พระองค์ทรงตรัสว่า เราก็เหมือนกัน
หนึ่ง ผู้ทรมานง่า คือผู้ปฏิบัติทำจิตรวมง่ายให้กินอาหารเพียงพอเพื่อบำรุงร่างกาย
สอง ผู้ทรมานอย่างกลาง คือผู้ปฏิบัติทำจิตไม่ค่อยจะลงก็ให้กินอาหารแต่น้อย อย่าให้มาก
สาม ทรมานยากแท้ คือผู้ปฏิบัติทำจิตลงยากแท้ ไม่ต้องให้กินอาหารเลย แต่ต้องเป็น อัตตัญญู รู้กำลังของตน ว่าจะทนทานได้เพียงไรแค่ไหน
สี่ ทรมานไม่ได้เลย ต้องฆ่าเสีย คือ ผู้ปฏิบัติทำจิตไม่ได้เป็นบทปรมะ พระองค์ทรงชักสะพานเสียคือ ผู้ปฏิบัตืทำจิตไม่ได้เป็นบทปรมะ พระองค์ทรงชักสะพานเสีย กล่าวคือไม่ทรงสั่งสอนอุปมาเหมือนฆ่าทิ้งเสียฉะนั้น
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
