ไม่ลูบคลำในหนทาง
นั่งสมาธิเพื่ออะไรคงเป็นคำถามที่ติดอยู่ในใจผมเรื่อยมานั่งมาตั้งหลายปีแล้วไม่เห็นจะมีอะไรที่ชัดเจนเลย พอมารู้ว่าจริงๆแล้วใจเราฟุ้งซ่านพอมานั่งสมาธิมันก็คิดไปเรื่อยเปื่อย ยิ่งทำให้ฟุ้งซ่านหนักเข้าไปอีกเพราะเราไม่ได้เจริญสติ สตินั้นเป็นเรื่องสำคัญมากในระหว่างวันเราต้องเจริญสติตลอดเวลาแค่บริกรรมพุทโธ ดูเหมือนไม่ยากแต่ต้องทำทั้งวันทั้งคืนนี่แหละการปฏิบัติธรรมมันเหมือนจะง่ายแต่ต้องเพียรพอเราทำได้ทั้งวันแล้ว เวลามานั่งสมาธิจิตจะรวมลงอย่างรวดเร็วพอจิตรวมแล้วก็จะพบกับความสงบความสุข ตัวลอยเหมือนนั่งอยู่บนก้อนเมฆ จากนั้นร่างกายจะหายไปพบกับความว่างว่างโล่งๆแช่อยู่สักพักก็ดีเหมือนกัน หรือจะถอนออกมาเมื่อมีกายกับมาความคิดจะพุ่งออกมามากมายให้รู้ๆๆ พอรู้แล้วจะเห็นทุกอย่างเกิดแล้วก็ดับสอนใจให้รู้เกิดดับไปเรื่อยๆก็จะเป็นการเจริญปัญญาที่สำคัญ อย่าไปอยากให้สภาวะโน้นนี้นั้นเกิดขึ้นมาเพราะเราจะไปหลงกลกิเลสอ่านมากรู้มากอยากมากมันจะไปไม่ถึงไหน เริ่มจากพุทโธไปตั้งแต่ตื่นนอนจนก่อนเข้านอนให้จิตมันมีหลักเมื่อมีหลักแล้วจะทำสมาธิก็ง่าย จะเจริญปัญญาก็ง่ายจับหลักให้ดีแค่7วัน7เดือน7ปีได้ผลแน่นอน พระพุทธเจ้าท่านกล่าวไว้ ผมก็นำมาปฏิบัติและถ่ายทอดที่รู้ที่เห็นเผื่อเป็นประโยชน์น่ะครับ
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
