วุฒิพงษ์

ผู้เขียน : วุฒิพงษ์

อัพเดท: 29 ม.ค. 2008 09.29 น. บทความนี้มีผู้ชม: 10297 ครั้ง

บทความส่งประกวด


ชีวิตมัธยมปลายก้าวไกลไปกับเทคโนโลยี (ประกวด)

ชีวิตมัธยมปลายก้าวไกลไปกับเทคโนโลยี (ประกวด)
               

                เด็กน้อยนั่งตาละห้อย  พวกเขามองออกไปรอบตัว  ห้องสมุดโรงเรียนมีฝุ่นหนาแน่นเกรอะกรัง  ชั้นวางหนังสือมองแล้วแทบจะว่างเปล่า  ห้องสมุดของพวกเขามีหนังสือเพียงไม่กี่เล่มเท่านั้น 
                เด็กนักเรียน ณ ชนบทห่างไกลมักจะขาดโอกาสในการเรียนรู้ที่ดีเสมอ   เราไม่อาจทราบได้เลยว่า   พวกเขารู้อะไรเกี่ยวกับโลกภายนอกบ้าง   พวกเขาปราศจากความรู้  พวกเขาไม่มีแสงสว่างนำทาง   พวกเขาไม่มีแม้กระทั่ง...โอกาส

                อีกฟากหนึ่งของความแตกต่าง  อีกโลกหนึ่งของการดำเนินชีวิต    สื่อการเรียนรู้ถูกถ่ายทอดให้เห็นทางโทรทัศน์   ข้าพเจ้าได้หัวเราะสนุกสนานกับสื่อสารคดีชุดใหม่   ข้าพเจ้าโชคดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เกิดมามีชีวิตอยู่ท่ามกลางเทคโนโลยีที่ทันสมัย  ข้าพเจ้าได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆที่เกิดขึ้นรอบตัว    มันเหมือนนิทานไม่รู้จบ    มีภาพเหตุการณ์ต่างๆมากมายวิ่งผ่านสายตาของข้าพเจ้า   ข้าพเจ้าได้ฟังเสียงซึ่งดังมาจากที่ๆไกลออกไปนับพันไมล์      ได้รู้จักกับสิ่งมีชีวิตใต้มหาสมุทร   ได้มีโอกาสท่องเทียวไปทั่วทุกพื้นที่ของโลก    ไปไกลถึงสุดขอบจักรวาล    ประสบการณ์ต่างๆเหล่านั้นทำให้เกิดการสั่งสมความรู้    ข้าพเจ้าและเพื่อนๆชอบมัน    เวลาว่างพวกเรามักจะไปดูสารคดีที่ห้องสมุดกันเสมอ    เราเรียนรู้โลกกว้างด้วยการดูสารคดี     แม้ในบางครั้ง....    สารคดีจะทำให้เศร้าใจก็ตาม    ข้าพเจ้าร้องไห้ให้กับการระเบิดของยานโคลัมเบีย      เหตุการณ์อันน่าสลด    ข้าพเจ้าร่วมอาลัยไปกับมนุษยชาติ    ข้าพเจ้าตระหนักว่าโลกใบใหญ่ของเราเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว   ตอนนี้    โลกเต็มไปด้วยเทคโนโลยี 

                เทคโนโลยีมีบทบาทอย่างมากในปัจจุบัน   การดำเนินชีวิตมิอาจจะขาดเทคโนโลยีได้    เพราะนอกจากปัจจัย 4   ซึ่งประกอบด้วย  ยา  อาหาร  ที่อยู่และเครื่องนุ่งห่มแล้ว   เทคโนโลยีถือเป็นปัจจัยหลักอย่างหนึ่งที่มนุษย์พึงจำเป็นต้องมี    ชีวิตนักเรียนมัธยมปลาย   สามารถใช้เทคโนโลยีได้หลากหลายประโยชน์    ข้าพเจ้าสามารถศึกษาค้นคว้าข้อมูลต่างๆได้จากอินเตอร์เน็ต    ข้าพเจ้าใช้คอมพิวเตอร์ในการประมวลผล      และหาความบันเทิงให้กับชีวิตโดยการดูหนังฟังเพลง    ข้าพเจ้าใช้โทรศัพท์มือถือในการติดต่อธุระ    ข้าพเจ้ารู้ประโยชน์ที่เกิดขึ้นจากเทคโนโลยีมากมาย    ข้าพเจ้ารู้ว่าโรงพยาบาลมีเทคโนโลยีทางการแพทย์ในการรักษาผู้ป่วย    โรงงานต่างๆใช้เทคโนโลยีอันทันสมัยในการบำบัดน้ำเสีย    กำจัดกลิ่นและเขม่าควันซึ่งเป็นมลพิษทางอากาศ    เทคโนโลยีทำให้การคมนาคมและการขนส่งสะดวกรวดเร็วขึ้น   เทคโนโลยีช่วยเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร    เทคโนโลยีทำให้มีตึกสูงระฟ้า    บนฟ้ายังมีดาวเทียมคอยช่วยอำนวยความสะดวกให้แก่มนุษย์ในเรื่องต่างๆ    ซึ่งก็เกิดจากการที่มีเทคโนโลยีอีกเช่นกัน     เทคโนโลยีช่วยสร้างนวัตกรรมใหม่ๆออกมาไม่รู้จบ

                สังเกตได้ว่าในแต่ละวัน    เทคโนโลยีก้าวหน้าไปอย่างไม่หยุดยั้ง   เทคโนโลยีก้าวหน้าไปอย่างไร  ชีวิตนักเรียนมัธยมปลายของข้าพเจ้า    ก็ก้าวไกลไปกับเทคโนโลยีอย่างนั้น    แต่ข้าพเจ้าจะต้องก้าวไปอย่างระมัดระวัง    เพราะเทคโนโลยีนั้นหากใช้ในทางที่ผิดแล้ว   ก็ย่อมที่จะส่งผลร้ายต่อตัวเราเอง   เพราะเทคโนโลยีเปรียบเสมือนดาบสองคม

                สำหรับชีวิตนักเรียนมัธยมปลาย  เรื่องที่ข้าพเจ้าให้ความสำคัญมากที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องเรียน   ข้าพเจ้าใช้ทอคกิ้งดิกในตอนเรียนวิชาภาษาอังกฤษ    มันทำให้ข้าพเจ้าแปลศัพท์ได้อย่างรวดเร็ว    ข้าพเจ้าทำรายงานส่งอาจารย์ด้วยคอมพิวเตอร์    ในบางครั้ง  ซึ่งนานๆทีก็ใช้คอมพิวเตอร์ในการเล่นเกม    ข้าพเจ้าใช้รถมอเตอร์ไซค์ในการเดินทางไปโรงเรียนทุกเช้าเย็น    ลูกฟุตบอลที่ข้าพเจ้าเตะเล่นกับเพื่อนๆก็ต้องใช้เครื่องจักรกลในการผลิต    เตียงที่ข้าพเจ้านอน   พัดลมที่ข้าพเจ้าเปิด     รูปภาพที่ข้าพเจ้าถ่าย  ละครที่ข้าพเจ้าดู  น้ำเย็นที่ข้าพเจ้าดื่ม    เสื้อผ้าที่ข้าพเจ้าใส่    ทุกๆสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวข้าพเจ้า  ล้วนแล้วแต่ได้มาจากเทคโนโลยีทั้งสิ้น    ชีวิตในแต่ละวันของข้าพเจ้าพึ่งพาเทคโนโลยีถึงเพียงนี้เชียวเหรอ

                ข้าพเจ้าลองนั่งคิดใคร่ครวญดู   ว่าหากชีวิตของข้าพเจ้าไม่มีเทคโนโลยี     ข้าพเจ้าจะเป็นเช่นไร    การดำเนินชีวิตของข้าพเจ้าจะเป็นแบบไหน    ข้าพเจ้าลองจินตนาการเป็นเด็กชนบทคนหนึ่ง    โลกของเขาไม่มีเทคโนโลยี   เขานั่งตาละห้อย  มองออกไปรอบตัวเห็นแต่ห้องสมุดที่ไม่มีหนังสือ    พวกเขาขาดแคลนอุปกรณ์การเรียนต่างๆนาๆ    หากข้าพเจ้าเป็นพวกเขาคงจะรู้สึกว้าเหว่และมีความกังวลมากมายต่ออนาคตภายหน้า

                ในตอนนี้    การศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียมได้ถือกำเนิดขึ้น   เทคโนโลยีซึ่งพัฒนาได้อย่างรวดเร็วในเวลาเพียงไม่กี่สิบปี   ได้เข้ามามีบทบาทสำคัญในการขยายโอกาสทางการศึกษา    ผลพลอยได้ก็คงจะตามมาในอนาคตอย่างแน่นอน    ความเจริญที่กำลังจะแทรกซึมไปทุกหย่อมหญ้าชนบท    ย่อมเกิดจากความรู้ของคนในท้องถิ่นที่ได้รับโอกาสทางการศึกษา    ตอนนี้   เด็กน้อยซึ่งนั่งตาละห้อยในจินตนาการของข้าพเจ้า    ได้มีโอกาสใช้เทคโนโลยีควบคู่ไปกับข้าพเจ้าแล้ว    เราทุกคนจะใช้เทคโนโลยีไปด้วยกัน

                ชีวิตมัธยมปลายของข้าพเจ้าจะเติบโตและก้าวไกลไปกับเทคโนโลยี    เพื่อประโยชน์ส่วนรวมของโลกและเพื่อนมนุษย์    ข้าพเจ้าขอสัญญาต่ออุดมการณ์อันแน่วแน่ว่า   ข้าพเจ้าจะใช้เทคโนโลยีโดยคำนึงถึงความถูกต้อง    ข้าพเจ้าสัญญา....
 


นาย วุฒิพงษ์ ธรฤทธิ์     ม.6/2    โรงเรียนมัธยมพัชรกิติยาภา ๓ สุราษฎร์ธานี


บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที