เกิด แก่ เจ็บ ตาย... ยุคโลกาภิวัฒน์
ค่าครองชีพสูง การตั้งครรภ์หนึ่งครรภ์ ใช้ตังค์มากขึ้น เพราะคนท้องมักจะดื่มนมตราหมี เมื่อราคานมตราหมีสูงขึ้นตามระดับราคาสินค้าที่สูงขึ้น ตามระดับเงินเฟ้อที่สูงขึ้น... ระยะใกล้คลอด แม่ต้องหยุดงาน รายได้ลดลง 9เดือน ที่ต้องดื่มนมตราหมี กว่าจะคลอดเลยหมดตังค์ไปเยอะ...
เมื่อครบกำหนดคลอด พ่อ แม่ ต้องหยุดงาน รายได้ลดลงขณะที่รายจ่ายสูงขึ้นเพราะค่าโรงพยาบาล ค่าห้องผ่าตัด (โค ต ร ) แพง.. กว่าจะคลอดเสร็จเด็กปลอดภัย..หมดตังค์ไปอีกเยอะ...
เมื่อเด็กโตเข้าโรงเรียนค่าใช้จ่ายก็สูงขึ้นอีก ไหนจะค่าฝากเข้าโรงเรียนดีๆ เรียนน้อยไปก็หางานดีๆลำบาก งานไม่ดีก็ไม่ยากทำเพราะเด็กสมัยนี้รักสบายมากขึ้น เลยต้องเรียนให้สูงขึ้น สูงขึ้นก็ยังไม่พออีกนะ ต้องเรียน อบรมอะไรอีกสัก2-3อย่างเพื่อให้ตัวเองอยู่ในระดับที่แข่งขันได้...พ่อ แม่ก็หาเงินไปสิ ก็ลูกอยากเรียน ยิ่งลูกเรียนสูงพ่อแม่ยิ่งภูมิใจ กว่าจะได้ทำงานพ่อแม่หมดตังค์ไปเยอะ...กว่าจะได้ทำงานพ่อแม่ก็สูงวัย...หาเงินไม่ได้แล้ว เริ่มเจ็บป่วย...
เมื่อเรียนจบ ทำงานสักพัก ไหนจะเที่ยว ไหนจะรถ ไหนจะบ้าน ไหนจะสร้างครอบครัวใหม่...ทำงานได้ไม่นาน..เผลอแป๊บเดียว โอ้...อายุ55(60)แล้วสิ...ยังไม่ได้ตอบแทนพระบุญคุณพ่อแม่เลย...ลูกตัวเองก็ยังเรียนไม่จบเลย ยังไม่มีเงินเก็บเลย...เกษียณซะแล้ว ป่วยซะแล้ว...เอ๊า..ค่าโรงศพฉันอยู่ไหน???
ชีวิตนี้สั้นหนัก...อยากทำอะไรก็รีบทำ...เตรียมอะไรได้ก็รีบเตรียม...
หากไม่มีทุกข์... จะไม่รู้ว่าความสุขเป็นอย่างไร?
บทความนี้เกิดจากการเขียนและส่งขึ้นมาสู่ระบบแบบอัตโนมัติ สมาคมฯไม่รับผิดชอบต่อบทความหรือข้อความใดๆ ทั้งสิ้น เพราะไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรอง และหากท่านพบเห็นข้อความใดที่ขัดต่อกฎหมายและศีลธรรม หรือทำให้เกิดความเสียหาย หรือละเมิดสิทธิใดๆ กรุณาแจ้งมาที่ ht.ro.apt@ecivres-bew เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกจากระบบในทันที
